भुताचा तलाव...

नमस्कार मित्रांनो... आज मी तुम्हाला जी स्टोरी सांगणार आहे ती माझ्या बाबतितच घडली आहे. त्यावेळी मी साधारण 10 वर्षांचा असेंन. आमचे गांव समुद्रकिनरी असल्याने सुट्टीत गावी गेल्यावर संध्याकाळी समुद्रावर मौज मजा करणे, वाळुचे किल्ले बनवणे, गळ टाकून मासे पकडणे हा आमचा दिनक्रम असे. माझ्या सर्व मित्रांचा उदरनिर्वाह मसेमारी वरच चालत असे. मला गळ टाकून मासे पकडायला आवडत असे. आमचा बरासचा वेळ हा बाहेर उनाडक्या करण्यातच जात असे. आमच्या गावाबाहेर एक तलाव होता. त्या तलावात खुप मासे होते पण कोणी तिकडे जात नसे. गांवातले लोक त्याला भूताचा तलाव म्हणायचे. त्या मांगे कारणही तसेच होते. त्या तलावाने आता पर्यन्त खुप बळी घेतले होते. वर्षभरात 2 ते 3 बळी ठरलेलेच असायचे. गुडघ्याभर पाण्यात पण माणसे मेलेली आढळली होती. जानवरे तर किती मरायची ह्याची तर गणतीच नवती. तरीही काही माणसे मुद्दामुन तिकडे जात असत कारण त्यांच्या मते तिकडे गुप्तधन होते. ते मिळवण्याच्या नादात कित्येक लोकांनी आपला जीव गामावला होता. में महिन्यात तलाव सुकलेला असताना अचानक पाण्याची पातळी वाढून गळ्यापर्यंत आल्याचे प्रत्यक्षदर्शिनी पाहिले होते. त्या दिवशी आम्हाला समुद्रात एक ही मासा मिळाला नवता म्हणून माझे सर्व मित्र आपापल्या घरी जायला निघाले पण माझे मन काही मानत नवते. मी सर्वांना असे सुचवले की आपण आज तलावावर जाउय. ते ऐकून सर्वांनी एकच गलका केला. मी शहरात राहायला असल्याने माझा भुताखेतावर अजिबात विश्वास नवता. कोणी ऐकायलाच तयार नवते. परंतु शेवटी ते तयार झाले. आम्ही दुपारी 4 च्या दरम्यान जाण्याचे ठरवले कारण दुपारी लोक झोपत असत अणि त्या भागात जास्त कोणी फिरकत नसे. ठरल्याप्रमाणे आम्ही सर्व सामान घेऊन तलावाच्या पालिकडच्या बाजूला पोहोचलो. त्या भागात जास्त झाड़ी असल्याने आम्ही तो भाग निवडला होता. आम्ही गळ टाकून बसलो होतो आणि आम्हाला सहज मासे मिळू लागले होते. आम्हाला आचर्य वाटत होते की जसे काही मासे आमचिच वाट पाहत होते. आता आमचे घरचे आमच्यावर खुश होणार ह्या आनंदात आम्ही असताना पुढे काय वाढून ठेवले आहे हे कोणालांच माहित नवते. आता संध्याकाळी 6 वाजले होते पण आमचा मोह काही आवरत नवता. तो तलाव ही जाणुकाहि रात्र होण्याचीच वाट पहात होता. अचानक अंधार खुपच जास्त वाटू लागला होता तसे आम्ही भानावर आलो. आम्ही चटकन सर्व आवरल आणि जाऊ लागणार तोच अचानक आमच्या गवतल्या एका मित्राच्या बाबांचि हाक ऐकू आली. तसे आम्ही घाबरलो आम्ही ओ दिली तर ते तिकडे आले आणि बोले क़ी तुम्ही इकडे काय करत आहात चला घरला. आम्हाला वाटले की आता आम्हाला शिक्षा होणार म्हणून आम्ही निमुटपणे त्यांच्या मागोमाग चालु लागलो. पण त्यांच चालण बोलण आणि हसण चमत्कारिक वाटत होते. आम्हाला अस दिसले की आम्ही बराच वेळ चाललो होतो पण घरचा पत्ताच नवता. चालून चालून आम्ही त्याच ठिकाणी परत परत येत होतो. मला आणि सर्वानाच खुप भीति वाटू लागली होती. अस वाटत होत की काहीतरी वेगळच घडतय पण काकांसमोर कोण बोलणार. अचानक मला लहान पणीची एक गोष्ट अठवली की पाण्याच्या ठिकाणी गिरया नावाचे भुत असते ते आपल्याला फिर फिर फिरवते आणि आपल्याला मारुन टाकते. ते आठउन माझ्या अंगवरुन भितिचा काटा सरसरत गेला आणि माझ लक्ष अचानक काकांच्या पायाकड़े गेले तर काय काकांचे पाय माझ्याबाजूने म्हणजे उलटे फिरले होते. ते पाहून मी खुप घबरलो आणि जोरात ओरडलो. सर्व माझ्याकडे पहात होते आणि मी त्याना काकांच्या पायाकडे बोट दाखवत होतो. आता सर्वच घाबरले होते. सर्व थांबले तसे काकाही थांबले आणि त्यानी मान वळवुन आमच्याकडे पाहिले त्यामुळे आम्ही अजुनच घाबरलो कारण त्यांची मानच फ़क्त उलट फिरलि होती. काका आता जोरात जोरात हसु लागले होते आणि त्यांचा आकार मोठा मोठा होउ लागल होता. मला कळून चुकले होते की ते काका नसून गिरया नावाचे भुत आहे आणि आता आपली काही धड़गत नाही. तेवढ्यात मल एक कल्पना सुचलि ति मी माझ्या मित्राच्या कानात सांगितली अणि क्षणाचाहि विलम्ब न करता मी आणि माझ्या मित्रांनी जोरजोरत बोम्बा मारायला सुरवात केली. एकाने आग पेटवली दुसर्याने जवळचे खेकडे काकांवर टाकले सगळा एकच गलका झाला. रात्र खुप झाली होती आणि मूल अजुन कशी घरी आली नाही म्हणून गांव वाले आम्हाला शोधत फिरत होते. त्यात आमचा गलका ऐकून आणि तलावाकड़े लागलेली आग पाहून गांववाले शोधत शोधत आमच्यापर्यन्त पोहोचले तेव्हा आमच्या जीवात जिव आला. पहातो तर काय काका गायब झाले होते. घरी गेल्यावर आम्हाला कोणी काही बोलले नाही पण त्या प्रसंगानंतर मी कधीच त्या तलावाकड़े फिरकलो नाही. आज ही तो प्रसंग आठवला तरी मला घाम फुटतो पण त्या वेळी केलेल्या शौर्याबद्दल अभिमान ही वाटतो
...धन्यवाद... 
अंकुश नवघरे.....