नमस्कार मी विशाखा कदम बर्याच दिवसानंतर तुमच्यासमोर आज एक भयकथा सादर करतेय 
-----------------------
ट्विंकल ट्विंकल लिटील स्टार
हॉवं आई वंडर व्हाट यू आर 
अप अबव द वर्ल्ड सो हाई 
लाईक अ डाईमंड इन द स्काय
..
ट्विंकल ट्विंकल लिटील स्टार
हॉवं आई वंडर... एका लहान मुलीचा आवाज तिच्या कानात घुमत होता ....
त्या लहानश्या मुलीच्या मोठ्या आवाजाने तीच डोक भिंभिनत होत ... 
डोळे घट्ट मिटलेले होते .. चेहऱ्यावरचा ताण स्पष्ट जाणवत होता ... 
तो एकसारखा घुमणारा आवाज तिला इतका छळत होता कि आपले दोन्ही हात आपल्या कानावर करकचून आवळून घेत ती ओरडली "बास्सस्स्स "... तिच्या आवाजाने शेजारीच झोपलेल्या सुप्रियाला जाग आली .. 
सुप्रियाने पटकन खोलीतले दिवे लावले आणि तिने अमृताकडे पाहिलं तेव्हा अमृताची स्थिर पण घाबरलेली नजर तिला दिसली तिच्या चेहऱ्यावर भीतीचे भाव उमटले होते ...श्वासांचा वेग वाढला होता आणि दरदरून घाम हि फुटला होता ...
"अमृता, काय झालं?" सुप्रियाने तिच्या जवळ सरकत आणी तिच्या डोक्यावर हात फिरवत तिला विचारल ... तिच्या चेहऱ्यावर जमलेल घामाचं पाणी सुप्रियाने पुसलं .....अमृताने क्षणभर सुप्रियाकडे पाहिलं आणि ती सुप्रियाला बिलगून रडू लागली 
" ताई .. नाही सहन होत ग हे मला " रडत रडतच ती म्हणाली ..
"आज पुन्हा ते स्वप्न पाहिलंस ना?" सुप्रिया तिच्या डोक्यावर हळुवार हात फिरवत म्हणाली.
"हो . ती पुन्हा आली होती आज...मला खूप भीती वाटते ग तिची ..ती मारुन टाकेल मला .. ताई" अमृताच्या बोलण्यातला वेग वाढला होता ...सुप्रिया तिला शांत करण्याचा प्रयत्न करत होती ...पण अमृता इतकी बिथरली होती कि तिला सावरण कठीणच जात होत ..
आपल्या लहान बहिणीची हि अशी अवस्था खरतर तिला पाहवत नव्हती .... अमृताला नेहमीच असा त्रास होत होता ... तिच्या स्वप्नात एक साधारण ३ -४ वर्षाची मुलगी तिला दिसते ... तिच्या भोवती फिरते ... तिच्या नजरेतली ती भयाणता ..तिच्या आवाजातली वेदना तीच मधेच हसण. मधेच रडण...सगळ सगळ अमृताने तिला सांगितलं होत ...तिच्या सुरुवातीला ह्या भयानक स्वप्नाकडे सुप्रियाने दुर्लक्ष केल होत ... पण आता मात्र हेच स्वप्न अमृतच आणि सुप्रीयाचही डोकेदुखी ठरत होत ...सुप्रियाने हि गोष्ट तिच्या आणखीन एका मैत्रिणीला सांगितली होती पण त्या मैत्रिणीने ते हसण्यावारी घेतलं होत आणि म्हणून अमृताचा हा त्रास इतर कोणाला कळू नये अस सुप्रियाला वाटत होत ..पण दिवसेंदिवस हा त्रास वाढतच चालला होता ... अमृताच्या मनातल्या त्या मुलीच्या दहशतीने अमृता खूप बावरून असायची .. झोपण्याची हि भीती वाटायची कारण झोपेत पुन्हा त्या मुलीचं चित्र तिला छळायला समोर यायचं ... अस नेहमीच व्हायचं अर्ध्या रात्रीच अमृता झोपेतून ओरडत उठायची आणि तिथून पुढची रात्र बावरून थरथरत ती सुप्रिया जवळ बसून राहायची ...अमृतासाठी काहीतरी करणं गरजेच होत .. पण काय? 
सुप्रियाला कळत नव्हत ...... अस का होत होत अमृताला?... रोज एकच स्वपन पडण्यामागे नक्की काय असेल? त्या स्वप्नाचा नेमका अर्थ काय? कोण असेल ती लहान मुलगी? तिचा अमृताशी काय संबंध? प्रश्न बरेच होते उत्तर मात्र एकाच हि सापडत नव्हत ....हा गुंता तिला सोडवायचा होता पण त्या गुंत्यात आपण इतके गुंतत जातोय कि इतर लोक आपली थट्टा करू लागलेत.. आपल्यात हसू लागेलत हे हि तिच्या ध्यानात येत होत ... पण अमृतचा त्रास तिला कळत होता ...
इतरांना त्याची जाणीव काय असणार ... अस तिला वाटायचं .... जगातला स्वार्थीपणा तिला लोकांच्या हसण्यात दिसायचा ....म्हणून ती सुद्द्धा जगाची फिकीर करायची नाही ...तरीही काही लोकांनी अमृताला एखाद्या चांगल्या डॉक्टरकडे घेऊन जाण्याचा सल्ला दिला होता ....आणि तो सुप्रियाला पटला हि ...त्यानुसार अमृताला बर करण्यासाठी तिने खूप प्रयत्न केले होते ... पण अमृता तिच्या प्रयत्नांना साथ देतच नव्हती ....डॉक्टरकडे जाण्यास, स्वतःवर treatment करून घेण्यास अमृताचा नकार असायचा इतकच काय तर ती घरातून हि बाहेर नाही पडायची तसेच बाहेरच हि कोणी घरी येऊ नये असा तिचा आग्रह असायचा ...... अस का ते सुप्रीयालाही कळत नव्हत ....पण काहीतरी कराव हि गरज होती .... आपल्या आयुष्यात अस कोणीतरी असताच कि ज्यांना आपण आपल्या आयुष्यातल्या बर्याच गोष्टी सांगत असतो .... सुप्रियाच्या आयुष्यात हि अशी एक व्यक्ती होती ... अनिश ज्याच्याशी तिची ओळख facebook वर झाली होती ... ओळख आणि मैत्री 
ह्या नात्यातून प्रेम ह्या एका नव्या नात्याचं निर्माण हि होत होत....अनिश तिच्या आयुष्यातला अमृता नंतरचा दुसरा महत्वाचा व्यक्ती ... अर्थात तिने हा अमृताचा विषय हि अनिशला सांगितला होता .. पण जगातल्या इतर लोकांप्रमाणे अनिशने हि नंतर ह्या विषयाला टाळाटाळच केली होती ... का कोणास ठावूक लोकांना अमृता हा विषय खटकायचा ....
" ताई तू पण ह्या जगासारख माझ्याकडे पाठ नाही फिरवणार न ?'अस एकदा अमृतानेच विचारलं होत आणि चटकन सुप्रियाच्या डोळ्यात पाणी आल ... ती अमृताला बिलगली 
"नाही ग बाळा , मी तुझ्यासोबतच असेन ...." स्वताच्या डोळ्यातले आसू पुसत तिने रडणाऱ्या अमृताला शांत केले ....
अमृताचे अश्रू सुप्रियाच मन हेलावून टाकायचे ... तिला ह्या इतर गोष्टीचा त्रास होऊ नाही द्यायचा अस तिने ठरवलं होत ... आणि म्हणून सुप्रिया आपला सगळा वेळ अमृताला द्यायची ...तिला हसवण्याचा प्रयत्न हि करायची ... 
तिचा हट्ट आणि तिची आवड ह्या गोष्टींची सुप्रिया पूर्तता करायची .... तिच्या वाढदिवशी नवा ड्रेस तिने अमृतासाठी आणला होता ... त्या दिवशी दोघींनी खूप enjoy केला ... अमृता सोबत तिने फोटो हि काढले .. ... "छान आलेत ना फोटो" तिने अमृताला विचारलं आणि अमृताही हसली ...
तिच्या हसूच समाधान सुप्रियाच्या चेहऱ्यावर झळकल ....अमृताचा छान मूड पाहून तिने अमृताला विचारलं
" अमृता तुझ्या स्वप्नात येणारी ती लहान मुलगी दिसते कशी ग ?" सुप्रियाने विचारलं .. आणि अमृताच्या चेहर्यावर भीतीचे भाव उमटले 
.. "ताई नको ग तिची आठवण काढूस .." अमृता चेहरा पाडत म्हणाली .....
" बर बाळा जाऊदे ... तू हस बघू " सुप्रियाने चेहऱ्यावर हसू आणल .. पण अमृता हसलीच नाही ... 
" अए बाळा काय झाल?' सुप्रियाने विचारलं ... 
" ताई ... तुला माहितीये का ग काल माझ्या स्वप्नात ती मुलगी रडत होती .... मला थांब बोलत होती ... माझ्याशी बोलायचं अस हि म्हणाली ...पण मला खूप भीती वाटते ग तिची " अमृता शांतपणे म्हणाली ..
" अग बाळा लहान असेल ना ती तुझ्यासारखीच मग त्यात घाबरायचं काय?... तू एक काम कर बोल तिच्याशी हा .....तिच्याशी friendship केलीस ना कि नाही भीती वाटणार तिची तुला " तिच्या चेहऱ्यावरून मायेचा हात फिरवत सुप्रिया म्हणाली ...
अमृता ताई ने सांगितलेल्या विचारात गर्क होती कि अचानक तिच्या कानावर आवाज पडला ....
ट्विंकल ट्विंकल लिटील स्टार
हॉवं आई वंडर व्हाट यू आर 
अप अबव द वर्ल्ड सो हाई 
लाईक अ डाईमंड इन द स्काय
" ताई....ए ताई .... ती आलीय बघ .. अग इथे आलीय ती ... " अमृता घाबरत थरथरत सुप्रियाला म्हणाली ...
"अमृता काय झाल ... कोणी नाहीये इथे .. " सुप्रिया इकडे तिकडे पाहत होती ...
" ताई ती इथेच आहे ... बघ ती बघतेय माझ्याकडे एकटक ....मला भीती वाटतेय ग ..ताई " अमृता सुप्रियाच्या पाठी लपत म्हणाली ... भीतीने तीच अंग गारठल्या सारख सुप्रियाला जाणवलं .... 
" कुठेय कोण ?... कुठे दिसतेय तुला?" सुप्रियाने विचारलं ....
" ते बघ तिकडे ... अमृताने एका ठिकाणी बोट दाखवत म्हणाली ".... सुप्रियाने त्या दिशेला पाहिलं .. आणि खटकन दरवाज्याचा आवाज आला ... दरवाजा बाहेरून बंद झाला ..... जोराचा वारा सुटला ... घरातल्या खिडक्या आणि दरवाजांची उघडझाप होऊ लागली .... अमृताच्या स्वप्नातलं अमृताने सत्यात पाहिलं होत आणि ते कितपत सत्य आहे हे थोडस सुप्रियाने हि अनुभवलं होत ...
हळू हळू सगळ पूर्ववत झाल ... आणि सुप्रियाने दरवाजा ओढला ... दरवाजा उघडला गेला आणि एक धुराचा भपकारा तिच्या नाकातोंडात गेला ..... तिने पाहील एक मंत्र पुटपुटत एक मांत्रिक आतमध्ये शिरला ....त्याला समोर पाहून सुप्रिया हि बिथरली त्याच्या पडणार्या पाऊला सोबत ती मागे मागे सरकू लागली ...... त्या मांत्रिकाची तीक्ष्ण नजर सुप्रियाच्या डोळ्यात शिरली होती ... आणि त्या भेदक नजरेने तिला अस्वस्थ केल होत ....मांत्रिकाच मंत्र म्हणन सुरूच होत...आणि सुप्रिया दात ओठ खात त्याच्याकडे पाहत होती ....गुरगुरत होती ...हातात भेटेल ती वस्तू त्यच्या दिशेने फेकून मारत होती ... ताईची हि अवस्था पाहून अमृता हि त्या मांत्रिकाला घाबरारली .. आणि रडू हि लागली .... तिला रडताना पाहून सुप्रियाला राग अनावर आला ती धावतच त्या मांत्रिकाच्या अंगावर गेली पण पुन्हा त्याच वेगात मागे फेकली जाऊन भिंतीवर आदळली ....शरीरातलं त्राण गेल ...केस विस्कटून पूर्ण चेहरा झाकला गेला ....पण तरीही तिचं गुरगुरण सुरूच होत........मांत्रिकाने तिच्या भोवती एक वर्तुळ आखलं.... यादरम्यान तिथे आणखीन एक व्यक्ती आली .... मांत्रिकाने पाहिलं अनिश होता तो .... आणि त्याच्याच सांगण्यावरून तो मांत्रिक इथे आला होता .. तो आत शिरला ... सुप्रियाची अवस्था पाहून त्याचे हि डोळे पाणावले ... पण तिच्यासाठीच करत होता तो सगळ ......
" अनिश ह्या मुलीला बाजूला घे " मांत्रिकाने सांगितल्या प्रमाणे त्याने अमृताला बाजूला केले ... अमृताच रडण वाढल होत ... त्या वर्तुळात सुप्रिया खूपच हैदोस घालत होती... स्वतःला बडवून घेत होती ... त्या वर्तुळातून तिला बाहेर यायचं होत पण येताही येत नव्हत ...
" बोल .. कोण आहेस तू ?"बोल ... या मुलीशी तुझा काय संबंध .?".. तो मांत्रिक आवाज चढवत म्हणाला ...
सुप्रिया गुरगरत होती ... मानेने नकार देत होती ...." मांत्रिकाने हातात
कसलीतरी राख घेऊन तिच्या दिशेने फुंकली तशी तिच्या वर्तुळाभोवती आगीचा भडका उडाला .... आग पाहून सुप्रिया आणखीनच बिथरली .....अनिश हे सगळ श्वास रोखून पाहत होता . ....
त्याच्या डोळ्यातल पाणी आटलं होत ...अमृता हि मधेच रडायची ....
" बोल ... कोण आहेस तू ?..." पुन्हा मांत्रिकाने विचारलं .... यावेळेस " अनिता ssss " असा एक वेगळाच जाड ओरडण्याचा आवाज सुप्रियाच्या तोंडातून आला .....अनिश अवाक होऊन तिच्याकडे पाहत होता ..
" कोण अनिता ?.... का आलियस इथे ? .. आणि हि मुलगी कोण आहे तुझी?".... मांत्रिकाने पुढचे प्रश्न भराभर विचारले 
" सांगते .... सगळ सांगते ....." इतकच बोलून सुप्रिया शांत झाली तिने मान खाली झुकवली आणि ती तिथेच निपचित पडून राहिली ...तिच्या शरीरातलं अनिताच अस्तित्व बाहेर आल होत ... एक साधारण सुप्रीयाच्याच वयाच्या असणार्या मुलीची म्हणजेच अनिताची तिची पंढरी शुभ्र आकृती होती ....सुप्रियाच्या शरीरात अनिताच अस्तित्व होत हे आता स्पष्ट झाल होत....अनिताची आकृती सुप्रियाच्या शरीरारातून बाहेर आली ...त्या आकृतीच्या डोळ्यात आता कसलीच क्रूरता नव्हती .... उलट काळजी दिसत होती ..... तिने एकटक अमृताकडे पाहिलं ......
" मी अनिता अमृताची मोठी बहिण ...मी सगळ सांगते तुम्हाला ... पण मला काही करू
नकोस ... मी वाईट नाहीये ... मला तुझ्याशी लढण्याची हि ताकद नाहीये ..... मला फक्त माझ्या बहिणीची काळजी वाटतेय ...तिच्या आयुष्यात तिची काळजी घेणारं माझ्याशिवाय कोण नाहीये .... अमृता एक मानसिक रोगी आहे .... माझा खूप जीव आहे तिच्यावर ....आमच दोन बहिणीच कुटुंब आहे .आई बाबा गेल्यावर मीच संभाळल तिला ... पण माझ आयुष्य अचानक एका अपघाताच निम्मित साधून हिरावलं गेल ....शरीर त्या अपघातात संपल होत .. पण अमृताच्या काळजीने जीव अजून हि घुटमळत होता ....... इतक बोलून ती थांबली ....
सगळेच थोडा वेळ शांत झाले 
" पण सुप्रियाच्या शरीराचा ताबा घेण्याच कारण?" मांत्रिकाने विचारलं 
" अमृताच्या काळजीने माझा आत्मा चिंतेत होता ...सुप्रिया माझी कोलेज फ्रेंड... तिच्याशी माझ कसलच वैर नाही ...पण ती एकटी राहते हे माहित होत मला .... आणि म्हणून अमृतासाठी मी तिच्या शरीराचा आसरा घेतला.....यातून मला सुप्रियाच वाईट नव्हत करायचं .... पण माझ्या बहिणीच्या काळजीपोटी मी .....".....ती पुन्हा बोलता बोलता थांबली ....
" तू एका आयुष्यासाठी दुसर्या आयुष्याचा ताबा घेतलास ...स्वार्थी आहेस ग तू ..." अनिश म्हणाला ...." मला माफ कर अनिश ... " अनिताच्या ओठातून शब्द बाहेर पडले ...
" तुला माफ करण्याच काही कारण नाही ....तू सुप्रियाच आयुष्याचा खेळ करून एक गुन्हा केलास ... आणि तरीही तुला त्या गुन्याची शिक्षा मिळावी अस नाही वाटत ....पण मला अस वाटत तू इथून दूर निघून जाव ....अमृताच आयुष्य चांगल होईल याची मी हमी देतो ....बहिणीसारख संभाळेण " अनिश हात जोडत म्हणाला ... अनिताच्या डोळ्यातलं पाणी टपटपल ... मांत्रिकाने तिला त्या वर्तुळातून बाहेर काढलं....आणि ती अमृताजवळ गेली .... अमृता तेव्हा शेवटची अनिताला बिलगली .... तिच्या डोक्यावर शेवटचा हात फिरवत ती हवेत विरून गेली.... जाताना एक समाधानाच हलकस हसू तिच्या ओठावर होत ........
....थोड्या वेळात हळू हळू सुप्रिया शुद्धीवर आली .... तिच्यासमोर कोणीतरी होत ... कोण होता तो??
अनिश .... ??
" HI सुप्रिया .... कशी आहेस ?..." सुप्रिया पटकन उठलीच .तिचं डोक जड झाल होत ...
" काय झालंय...मला ?" सुप्रियाने विचारलं ....
" काही नाही बाळा... थोडी घेरी आली होती तुला .. तू आराम कर " अनिश तिच्या कपाळावर ओठ टेकत म्हणाला .......
" हि मुलगी ....?" तिने प्रश्नार्थक नजरेने अमृताकडे पाहत विचारलं ....
" oh sorry .... she is my sister ..अमृता " अनिश हसत म्हणाला ....
अमृता तिच्याकडे पाहत होती एकटक कारण रोज दिसणारा ताईचा चेहराच बदलला होता ..............
त्यादिवसानंतर अनिशने अमृताला सख्या बहिणी सारख संभाळल ......
तिची treatment केली .... आणि काही महिन्यात ती बरी हि झाली ......बहिणीच्या येण्याने त्याच आयुष्य खुललं होत ... आणि त्यात तिचं आजारपण गेल्याने तो जास्तच समाधानी होता ... आज तो ऑफिसला आला होता आणि त्याचा फोन खणाणला .... त्याने पाहिलं घरून फोन होता ...
" हा अमृता बोल g. .." तो फोन उचलत म्हणाला .....
" दादा ... दादा ती आलीय इथे ...." काहीश्या घाबऱ्या आवाजात अमृता बोलत होती ..
" अमृता .... काय झाल ?... बाळा कोण आहे तिकडे..." अनिश ने काळजीत आणि घाईत विचारलं ....पुढचा आवाज कानावर पडला 
"ट्विंकल ट्विंकल लिटील स्टार
हॉवं आई वंडर व्हाट यू आर 
अप अबव द वर्ल्ड सो हाई 
लाईक अ डाईमंड इन द स्काय"
क्षणभर शांतता .......आणि अचानक समोरून हसण्याचा आवाज आला ....
" ए येडू सुप्रिया बोलतेय रे ...घाबरलास न "
" तुझ्या तर ..... सुप्रे "..इतकच बोलून तो खळखळून हसला ....
इकडे सुप्रिया आणि अमृताही हसत होत्या .... आणि त्यांना दुरून पाहताना अनिताच्या ओठांवर हि समाधानाच हसू आल होत .. .....