नमस्कार मित्रानों माझ नाव परेश बागुल आहे , मि आज आपल्या सोबत मला आणि माझ्या प्रेयसी ( पुनम ) ला आलेला अनुभव शेयर करतोय...
मि आणि माझी प्रेयसी ३ वर्षां पासुन रिलेशन मध्ये आहोत पण दोघांचा busy schedule असल्याने आम्ही खूप कमी भेटतो।
एक दिवशी मि आणि पुनम ने अजिंठा ला भेटायचे ठरवले....
आम्ही दोघं पण खुप खुश होतो आणि दुसर्या दिवशी आप-आपल्या घरातुन सकाळी ६:०० वाज़ता अजिंठा ला जाण्यास निघालो, बस मधुन नैसर्गिक द्रुश्या चा आनंद घेत आम्ही अजिंठा पोहचलो।
एक दिवशी मि आणि पुनम ने अजिंठा ला भेटायचे ठरवले....
आम्ही दोघं पण खुप खुश होतो आणि दुसर्या दिवशी आप-आपल्या घरातुन सकाळी ६:०० वाज़ता अजिंठा ला जाण्यास निघालो, बस मधुन नैसर्गिक द्रुश्या चा आनंद घेत आम्ही अजिंठा पोहचलो।
त्या दिवशी आम्ही सगळ काही विसरून खुप एंजॅाय केला, प्राचीन कलाक्रुती असलेल्या लेण्या बघितल्या, सोबत पहिल्यांदा इतका वेळ घालवल्या मुळे तो आयुष्या चा बेस्ट डे वाटत होता पण आम्ही पुढे येणार्या संकटा पासुन अपरिचित होतो। त्या दिवशी आम्ही खुप थकलो होतो, चालुन चालुन पुर्ण शरीरा ची चांगलीच कसरत झालेली म्हणुन त्या दिवशी आम्हाला तिथेच मुक्काम करने योग्य वाटले। तिथे च स्टँड वर उभा असलेला रिक्शा चालक स्वताची रिक्शा पुसत आमच्या कडे आशे ने पाहत होता, जनु तो आम्हाला त्याच्या रिक्शात बसण्यास आमंत्रण देत होता। आम्ही त्या रिक्शा वाल्या ला जवळच कुठल्या तरी छान हॅाटेल मध्ये घेऊन जाण्यास सांगितले!
त्यावर होकारार्थी मान हलवत तो आम्हाला एका छान हॅाटेल परंतर घेउन आला आणि बोलला कि तुम्ही रूम चेक करा, नाहि आवडल्यास पूढे अजुन एक हॅाटेल आाहे। पण थकान मुळे ते हॅाटेल पण स्वर्गा पेक्शा कमी वाटत नव्हत। मि पुनम ला रिक्शातुन उतरायला संागितले आणि मस्करित बोललो बघ आपले ड्रीम हाऊस, तिने नामंजुर नजरेने मला बघितले आणि हसत खाली उतरली ( पुनम चा सिक्स्थ सेंस खुप चांगला आहे , बहुतेक तिला काही तरी विचित्र जाणवल होत ) मला खुश पाहुन तिने कुठलाच विरोध नाही केला आणि आम्ही ४:०० वाज़ता हॅाटेल मध्ये चेक इन केले।
त्यावर होकारार्थी मान हलवत तो आम्हाला एका छान हॅाटेल परंतर घेउन आला आणि बोलला कि तुम्ही रूम चेक करा, नाहि आवडल्यास पूढे अजुन एक हॅाटेल आाहे। पण थकान मुळे ते हॅाटेल पण स्वर्गा पेक्शा कमी वाटत नव्हत। मि पुनम ला रिक्शातुन उतरायला संागितले आणि मस्करित बोललो बघ आपले ड्रीम हाऊस, तिने नामंजुर नजरेने मला बघितले आणि हसत खाली उतरली ( पुनम चा सिक्स्थ सेंस खुप चांगला आहे , बहुतेक तिला काही तरी विचित्र जाणवल होत ) मला खुश पाहुन तिने कुठलाच विरोध नाही केला आणि आम्ही ४:०० वाज़ता हॅाटेल मध्ये चेक इन केले।
रूम मध्ये पोहचल्या वर रूम आम्हाला फारशी आवडली नाही कारण ठिक ठिकाणी भिंती चे पोपडे निघालेले आणि त्यात प्रकाशा साठी जेव्हा मि परदा सरकवला तेवा छप्प असा आवाज़ झाला आणि बघितल तर एक पाल आमच्या बेड वर पडली ( पाल पडने अशुभ मानले जाते ) पण या गोष्टी कडे दुर्लक्ष करत आम्ही दोघे पण फ्रेश झालो आणि थोडा आराम केला ।
संध्याकाळी जवळपास ६:०० वाज़ले असतील तेव्हा मला जाग आली आणि मि पुनम ला तसच झोपलेली सोडुन आंघोळ करण्या साठी बाथरूम मध्ये गेलो।
आंघोळ करून परतल्या वर मि बघितले पुनम बेड वर नव्हती आणि ती Balcony च्या दिशे ने जात होती। मि हळुस माघुन जेवा तिचा हाथ धरला तेव्हा ती खुप शॅाक्ड होती आणि माझ्याकडे असे बघत होती जनु तीने भूत च बंघितल असाव । मी ही तीला तीच्या चकित होण्याचे कारण विचारले, त्यावर पुनम चे उत्तर - अरे ! मि तर तुला आताच Balcony मध्ये जाताना बघितले, त्यावर मी बोललो "what !!! मी तर आताच बाथरूम मधुन आलो बघ, माझे डोक पण ओल आहे बघ" पण पुनम १०० % श्युर होती तीने कोणाला तरी बघीतले Balcony मध्ये जाताना ( तीने केलेल्या आक्रुती च वर्णन - ब्लॅक बनयान अँड ब्लू जिंस जसे मि घातले होते । )
पुनम ने जेव्हा ती आक्रुती बघीतली तेवा ती नुकतीच झोपेतुन उठलेली होती म्हणुन तीला भास झाला असावा असा निंष्कर्श काधत मी तो प्रसंग टाळला आणि तीला पण पटकन आंघोळ करून घेयाला सांगितले, तरी पुनम च्या खात्री साठी मी Balcony चेक केली आणि अपेक्क्षित तिथे कोणीच नव्हत, पुनम च्या व्यवहाराहुन ती अस्वस्थ जाणवत होती । हा आम्हाला मिळालेला त्या अमानविय शक्ती च्या अस्तित्वा चा पहिला संकेत होता ज्याकडे आम्ही दुर्लक्ष केले होते ।
पुनम तशी दिसायला खुप देखणी आणि नाज़ूक होती, आंघोळ करून तयार झाल्यावर ती अजुन मोहक वाटत होती म्हणुन आम्ही सोबत पिक्स क्लिक करायचे ठरवले । आम्ही जवळपास १०० सेल्फी क्लिक केल्या असतिल पण त्या मधला एक पण पिक चांगला नव्हता आलेला , पुनम तर सेल्फी एक्सपर्ट होती । ( असे म्हणतात पॅरानाॅरमल अॅटमोस्फियर मध्ये पिक्स क्लियर नाही येत ) शेवटी आम्ही सगळे पिक्स डिलीट केले । तेव्हा अजुन एक अनपेक्शित प्रसंग घडला, पुनम ला अचानक चक्कर आला आणि ती बेड वर कोसळली । मी तीच्या वर पाणी शिंपडुन तीला शुद्धी वर आणले । पुनम ला अशक्तपणा जाणवत होता । कमाल आहे, दुपारी भरगच्च जेवन करून सुद्धा अस कस होउ शकते ?? असा प्रश्न मला पडला होता!
जवळपास ८: ०० वाज़ले असतील, मी डिनर साठी खाली जायच ठरवले पण पुनम काही केल्या मानत नव्हती, मि तीच्या खूप विनवन्या केल्या आणि खाली येण्यास मनवले। आम्ही खाली पोहचल्यावर जेवणा ची आॅर्डर दिली आणि जेवनाची वाट पाहत गप्पा मारत बसलो, तशी पुनम पण आता प्रसन्न आणि प्रफूल्लित वाटत होती। आम्हचे जेवन उरकले आणि आम्ही तिथेच गार्डन मध्ये वाॅक घेयच ठरवल। थोड्याच वेळात मि परत रूम मध्ये जायचे ठरवले पण यावेळेस पुन्हा पुनम अडथळा घालत होती, आता पुनम ला कसे समज़वु तेच मला कळत नव्हते आणि त्यात तिथे असलेल्या लोकांच्या संशयास्पद नज़रा मला अजुन अनकंफरटेबल फिल करवुन देत होत्या ।
मि यावेळेस पन पुनम ला कसबस समज़वल आणि खुप आग्रह केल्यावर ती रूम वर येण्यास तयार झाली । वर आल्यावर तीला परत अस्वस्थ वाटायला लागले आणि ती चेंज न करताच बेड वर पडली, मी तीला विचारले काय होतय तुला तेव्हा तीने डोक दुखत असल्याच सांगितले । मी तीच डोक चेपत होतो , थोड्याच वेळात ती अचानक ठनकन उठुन बसली आणि माझ्या जवळ येउन मला मिठीत घेतल, मि ही तीच्या कोमल स्पर्षाने सुखावला गेलो । अचानक मला काही हालचाल जानवली, मि नीट लक्ष देउन बघितले तर पुनम माझ्या गळ्यातले हनुमाना चे लाॅकेट काढण्याचा प्रयत्न करत होती आणि बर्याच पैकी यशस्वी पण झालेली, पण मी तीचा हाथ आवरला अाणि पुन्हा लाॅकेट गळ्या परंतर नेले । मला विचित्र च वाटले कारण या आधि तीला त्या लाॅकेट ची कधी अडचन नाही झालेली, ती सारख एक च वाक्य बोलत होती कि लाॅकेट आपल्या मध्ये येत आहे । पण मी तीला बोललो असुदे ! आणि तसच तीला मिठीत घेउन झोपी गेलो ।
रात्री २:३० ला मला अचानक जाग आली, मला अस वाटल कोणी तरी आहे Balcony मध्ये । पण माझ्यात उठून चेक करन्याची हिम्मत नव्हती, ब्लँकेट कमरे खाली गेल्याने मला ठंडी वाज़त होती, मी ती पुन्हा आंगावर घेतली आणि पुनम कडे एक नज़र टाकली, ती शांत झोपली होती मग मी पुन्हा झोपणार इतक्यात मला एक विचित्र गोष्ट आठवली । ती म्हणजे , झोपण्या आधी सर्व्या लाइट्स आॅन होत्या पण आता सगळीकडे आंधार च आंधार । पण यावेळेस पण नेहमी प्रमाने दुर्लक्ष केले आणि झोपलो, मला झोपुन २ मिनीट झाले असतील तेव्हा मला परत काही जानवले, माझ्या आंगावरून ब्लँकेट हळु हळु खाली सरकत होती । मी पुढ काय होतय याची वाट बघितली पण ब्लँकेट कमरे परंतर येउन थंाबला । मी पुन्हा ब्लँकेट वर ओढली आणि चक्क यावेळेस पुन्हा ब्लँकेट खाली सरकली । मला त्या अमानविय शक्ती सोबत स्पर्धा करने योग्य नाही वाटले आणि मी ब्लँकेट खाली च राहु दिली । आता जे मी अनुभवल होत त्यामुळे मी पुरता घाबरलो होतो । मी ठरवल आता काहीही झाल तरी झोपायच नाही, भिती वाटत असल्यामुळे मी पुनम ला पण उठवले आणि घडलेला प्रकार संागितला । ती पण खुप घाबरली होती अािण मला जवळ घेउन ती रडत होती । तस तर ते हाॅटेल हाईवे ला लागुन च होते पण रात्री तिथल वातावरण खुप भयानक जाणवत होते जनु दुसर्या दुनियेत आल्या सारख । ३:३० वाज़ता आजुन एक विचीत्र प्रकार घडला, ज्याचा उल्लेख करताना आज पण आंगावर काटा येतो, पुनम ने मला समोर असलेल्या भिंती कडे बोट दाखवुन इशारा केला । मी जेव्हा भिंती कडे बघितले माझी तर बोबडी च वळली, एक अस्पष्ट काळी सावली सारखी आकृती , जिचे डोळे स्पष्टपणे दिसत होते आम्हाला च पाहत होती । आता कुठल्या ही क्षणी ती आमच्यावर हल्ला करणार या विचारा ने हाथ पाय थरथरत होते । आमच्या तोंडातुन आवाज़ पण निघत नव्हता, फक्त डोळ्यातुन खळा खळा अश्रु वाहत होते । तेव्हा अचानक कोणी तरी भिंती ला डोक आदळण्या सारखा आवाजं झाला आणि ती आकृती नाहिशी झाली । ४:०० वाजुन गेले होते तरी पण सर्वत्र आंधार होता, कस तरी जीव मुठीत घेउन आम्ही सकाळचे ५:०० वाज़े परंतर एक दुसर्या ला धीर देत होतो ! शेवटी आमच्या वर देवाची कृपा च झाली म्हनावी जे आम्हाला कुठली हानि नाही झाली । आता सूर्योदय झाला होता आणि सगळी कडे मंद प्रकाश झाला होता, मी प्रकाशा साठी पटकन Balcony चा डोर ओपन केला आणि दोघी विंडोज़ पण ओपन केले।
आम्ही पटकन फ्रेश होउन निघण्या चा निर्णय घेतला ।
फ्रेश होउन खाली गेल्यावर हाॅटेल चा मालक आणि तिथे असलेले स्टाफ आमच्याकडे आश्चर्यचकित होउन पाहत होते, कदाचित त्यंाना त्या रूम च रहस्य महित असावे । मी तर त्या मॅनेजर ची चांगलीच खरडपट्टी काढणार होतो पण पुनम ने मला आधिच निर्देश दिला होता की इथे वाद घालने योग्य नाही म्हणुन शंात होतो आणि तश्याच रागीट नजरेने तेच्याकडे पाहत होतो। पुनम ची तब्येत अाता ठीक झाली होती पण झोप न झाल्यामुळे चेहरा सुस्त दिसत होता, माझी पण तीच अवस्था होती । आम्ही त्यानंतर एक स्ट्राँग काॅफी घेतली आणि ब्रेकफास्ट केला । माझ्या मनात त्या रूम च रहस्य जाणुन घेयची डाट इच्छा होती म्हणुन तिथे च काम करणार्या मुला ला मी हळुस इशारा केला अाणि जवळ बोलवले, मी त्याला १००/- ची नोट दिली आणि रूम नं. ९ बद्दल तुला काय महित आहे विचारल । पण तो मानत नव्हता , शेवटी त्याला अजुन एक १००/- ची नेाट दिली तेव्हा त्याने कबूल केले कि तिथे ३ वर्षा पूर्वी एक व्यक्ती Balcony वरून पाय घसरून खाली पडल्याने मरण पावला होता । हे सगळ ऐकुन मला त्या मॅनेजर चा जास्तच राग येत होता ।
शेवटी आम्ही पॅकींग करून चेक आउट केला आणि बस पकडून आपापल्या घरी पोहचलो ।
माझा संागण्या चा तात्पर्य एवढाच की कधी पण अनोळखी जागी आपल्या काळजाची हाक ऐका आणि कुठल्या पण संकेता कडे दुर्लक्ष करू नका ।
संध्याकाळी जवळपास ६:०० वाज़ले असतील तेव्हा मला जाग आली आणि मि पुनम ला तसच झोपलेली सोडुन आंघोळ करण्या साठी बाथरूम मध्ये गेलो।
आंघोळ करून परतल्या वर मि बघितले पुनम बेड वर नव्हती आणि ती Balcony च्या दिशे ने जात होती। मि हळुस माघुन जेवा तिचा हाथ धरला तेव्हा ती खुप शॅाक्ड होती आणि माझ्याकडे असे बघत होती जनु तीने भूत च बंघितल असाव । मी ही तीला तीच्या चकित होण्याचे कारण विचारले, त्यावर पुनम चे उत्तर - अरे ! मि तर तुला आताच Balcony मध्ये जाताना बघितले, त्यावर मी बोललो "what !!! मी तर आताच बाथरूम मधुन आलो बघ, माझे डोक पण ओल आहे बघ" पण पुनम १०० % श्युर होती तीने कोणाला तरी बघीतले Balcony मध्ये जाताना ( तीने केलेल्या आक्रुती च वर्णन - ब्लॅक बनयान अँड ब्लू जिंस जसे मि घातले होते । )
पुनम ने जेव्हा ती आक्रुती बघीतली तेवा ती नुकतीच झोपेतुन उठलेली होती म्हणुन तीला भास झाला असावा असा निंष्कर्श काधत मी तो प्रसंग टाळला आणि तीला पण पटकन आंघोळ करून घेयाला सांगितले, तरी पुनम च्या खात्री साठी मी Balcony चेक केली आणि अपेक्क्षित तिथे कोणीच नव्हत, पुनम च्या व्यवहाराहुन ती अस्वस्थ जाणवत होती । हा आम्हाला मिळालेला त्या अमानविय शक्ती च्या अस्तित्वा चा पहिला संकेत होता ज्याकडे आम्ही दुर्लक्ष केले होते ।
पुनम तशी दिसायला खुप देखणी आणि नाज़ूक होती, आंघोळ करून तयार झाल्यावर ती अजुन मोहक वाटत होती म्हणुन आम्ही सोबत पिक्स क्लिक करायचे ठरवले । आम्ही जवळपास १०० सेल्फी क्लिक केल्या असतिल पण त्या मधला एक पण पिक चांगला नव्हता आलेला , पुनम तर सेल्फी एक्सपर्ट होती । ( असे म्हणतात पॅरानाॅरमल अॅटमोस्फियर मध्ये पिक्स क्लियर नाही येत ) शेवटी आम्ही सगळे पिक्स डिलीट केले । तेव्हा अजुन एक अनपेक्शित प्रसंग घडला, पुनम ला अचानक चक्कर आला आणि ती बेड वर कोसळली । मी तीच्या वर पाणी शिंपडुन तीला शुद्धी वर आणले । पुनम ला अशक्तपणा जाणवत होता । कमाल आहे, दुपारी भरगच्च जेवन करून सुद्धा अस कस होउ शकते ?? असा प्रश्न मला पडला होता!
जवळपास ८: ०० वाज़ले असतील, मी डिनर साठी खाली जायच ठरवले पण पुनम काही केल्या मानत नव्हती, मि तीच्या खूप विनवन्या केल्या आणि खाली येण्यास मनवले। आम्ही खाली पोहचल्यावर जेवणा ची आॅर्डर दिली आणि जेवनाची वाट पाहत गप्पा मारत बसलो, तशी पुनम पण आता प्रसन्न आणि प्रफूल्लित वाटत होती। आम्हचे जेवन उरकले आणि आम्ही तिथेच गार्डन मध्ये वाॅक घेयच ठरवल। थोड्याच वेळात मि परत रूम मध्ये जायचे ठरवले पण यावेळेस पुन्हा पुनम अडथळा घालत होती, आता पुनम ला कसे समज़वु तेच मला कळत नव्हते आणि त्यात तिथे असलेल्या लोकांच्या संशयास्पद नज़रा मला अजुन अनकंफरटेबल फिल करवुन देत होत्या ।
मि यावेळेस पन पुनम ला कसबस समज़वल आणि खुप आग्रह केल्यावर ती रूम वर येण्यास तयार झाली । वर आल्यावर तीला परत अस्वस्थ वाटायला लागले आणि ती चेंज न करताच बेड वर पडली, मी तीला विचारले काय होतय तुला तेव्हा तीने डोक दुखत असल्याच सांगितले । मी तीच डोक चेपत होतो , थोड्याच वेळात ती अचानक ठनकन उठुन बसली आणि माझ्या जवळ येउन मला मिठीत घेतल, मि ही तीच्या कोमल स्पर्षाने सुखावला गेलो । अचानक मला काही हालचाल जानवली, मि नीट लक्ष देउन बघितले तर पुनम माझ्या गळ्यातले हनुमाना चे लाॅकेट काढण्याचा प्रयत्न करत होती आणि बर्याच पैकी यशस्वी पण झालेली, पण मी तीचा हाथ आवरला अाणि पुन्हा लाॅकेट गळ्या परंतर नेले । मला विचित्र च वाटले कारण या आधि तीला त्या लाॅकेट ची कधी अडचन नाही झालेली, ती सारख एक च वाक्य बोलत होती कि लाॅकेट आपल्या मध्ये येत आहे । पण मी तीला बोललो असुदे ! आणि तसच तीला मिठीत घेउन झोपी गेलो ।
रात्री २:३० ला मला अचानक जाग आली, मला अस वाटल कोणी तरी आहे Balcony मध्ये । पण माझ्यात उठून चेक करन्याची हिम्मत नव्हती, ब्लँकेट कमरे खाली गेल्याने मला ठंडी वाज़त होती, मी ती पुन्हा आंगावर घेतली आणि पुनम कडे एक नज़र टाकली, ती शांत झोपली होती मग मी पुन्हा झोपणार इतक्यात मला एक विचित्र गोष्ट आठवली । ती म्हणजे , झोपण्या आधी सर्व्या लाइट्स आॅन होत्या पण आता सगळीकडे आंधार च आंधार । पण यावेळेस पण नेहमी प्रमाने दुर्लक्ष केले आणि झोपलो, मला झोपुन २ मिनीट झाले असतील तेव्हा मला परत काही जानवले, माझ्या आंगावरून ब्लँकेट हळु हळु खाली सरकत होती । मी पुढ काय होतय याची वाट बघितली पण ब्लँकेट कमरे परंतर येउन थंाबला । मी पुन्हा ब्लँकेट वर ओढली आणि चक्क यावेळेस पुन्हा ब्लँकेट खाली सरकली । मला त्या अमानविय शक्ती सोबत स्पर्धा करने योग्य नाही वाटले आणि मी ब्लँकेट खाली च राहु दिली । आता जे मी अनुभवल होत त्यामुळे मी पुरता घाबरलो होतो । मी ठरवल आता काहीही झाल तरी झोपायच नाही, भिती वाटत असल्यामुळे मी पुनम ला पण उठवले आणि घडलेला प्रकार संागितला । ती पण खुप घाबरली होती अािण मला जवळ घेउन ती रडत होती । तस तर ते हाॅटेल हाईवे ला लागुन च होते पण रात्री तिथल वातावरण खुप भयानक जाणवत होते जनु दुसर्या दुनियेत आल्या सारख । ३:३० वाज़ता आजुन एक विचीत्र प्रकार घडला, ज्याचा उल्लेख करताना आज पण आंगावर काटा येतो, पुनम ने मला समोर असलेल्या भिंती कडे बोट दाखवुन इशारा केला । मी जेव्हा भिंती कडे बघितले माझी तर बोबडी च वळली, एक अस्पष्ट काळी सावली सारखी आकृती , जिचे डोळे स्पष्टपणे दिसत होते आम्हाला च पाहत होती । आता कुठल्या ही क्षणी ती आमच्यावर हल्ला करणार या विचारा ने हाथ पाय थरथरत होते । आमच्या तोंडातुन आवाज़ पण निघत नव्हता, फक्त डोळ्यातुन खळा खळा अश्रु वाहत होते । तेव्हा अचानक कोणी तरी भिंती ला डोक आदळण्या सारखा आवाजं झाला आणि ती आकृती नाहिशी झाली । ४:०० वाजुन गेले होते तरी पण सर्वत्र आंधार होता, कस तरी जीव मुठीत घेउन आम्ही सकाळचे ५:०० वाज़े परंतर एक दुसर्या ला धीर देत होतो ! शेवटी आमच्या वर देवाची कृपा च झाली म्हनावी जे आम्हाला कुठली हानि नाही झाली । आता सूर्योदय झाला होता आणि सगळी कडे मंद प्रकाश झाला होता, मी प्रकाशा साठी पटकन Balcony चा डोर ओपन केला आणि दोघी विंडोज़ पण ओपन केले।
आम्ही पटकन फ्रेश होउन निघण्या चा निर्णय घेतला ।
फ्रेश होउन खाली गेल्यावर हाॅटेल चा मालक आणि तिथे असलेले स्टाफ आमच्याकडे आश्चर्यचकित होउन पाहत होते, कदाचित त्यंाना त्या रूम च रहस्य महित असावे । मी तर त्या मॅनेजर ची चांगलीच खरडपट्टी काढणार होतो पण पुनम ने मला आधिच निर्देश दिला होता की इथे वाद घालने योग्य नाही म्हणुन शंात होतो आणि तश्याच रागीट नजरेने तेच्याकडे पाहत होतो। पुनम ची तब्येत अाता ठीक झाली होती पण झोप न झाल्यामुळे चेहरा सुस्त दिसत होता, माझी पण तीच अवस्था होती । आम्ही त्यानंतर एक स्ट्राँग काॅफी घेतली आणि ब्रेकफास्ट केला । माझ्या मनात त्या रूम च रहस्य जाणुन घेयची डाट इच्छा होती म्हणुन तिथे च काम करणार्या मुला ला मी हळुस इशारा केला अाणि जवळ बोलवले, मी त्याला १००/- ची नोट दिली आणि रूम नं. ९ बद्दल तुला काय महित आहे विचारल । पण तो मानत नव्हता , शेवटी त्याला अजुन एक १००/- ची नेाट दिली तेव्हा त्याने कबूल केले कि तिथे ३ वर्षा पूर्वी एक व्यक्ती Balcony वरून पाय घसरून खाली पडल्याने मरण पावला होता । हे सगळ ऐकुन मला त्या मॅनेजर चा जास्तच राग येत होता ।
शेवटी आम्ही पॅकींग करून चेक आउट केला आणि बस पकडून आपापल्या घरी पोहचलो ।
माझा संागण्या चा तात्पर्य एवढाच की कधी पण अनोळखी जागी आपल्या काळजाची हाक ऐका आणि कुठल्या पण संकेता कडे दुर्लक्ष करू नका ।
प्रिय वाचक मंडळी, हि माझी या पेज ला दिलेली पहिली कथा आहे आणि म्हणुन काही चूक झाल्यास माफ करा । मि कथे मध्ये मला आलेल्या प्रत्येक बारिक अनुभवाचे वर्णन केले आहे आणि ते पूर्ण पने खरे आहे ।
कथा आवडल्यास किंवा न आवडल्यास अापले मत विचार खाली कमंेट करा !
धन्यवाद !!
कथा आवडल्यास किंवा न आवडल्यास अापले मत विचार खाली कमंेट करा !
धन्यवाद !!
Enter your comment...khup chan....kharach avdli aplyala....sadhi saral and simle
ReplyDelete