नमस्कार मित्रानो मी एक अनोळखी लेखक आपणा सर्वाकरिता आज हि एक भयावह आणि थरारपूर्ण कथा घेऊन आलोय, यात भितीन रक्त गोठवणारी आणि रोमांचाने अंगावर शहारा आणणारी व्यथा व्यक्त केली आहे या कथेचे नाव आहे " *अतृप्त *" "अवी ! यार कोठे घेऊन जातोयस या काठाड्यामधून मला " प्रणीत शर्टची अडकलेली काट्याची फांदी काढत म्हणाला...
त्यावर अवीने प्रणीतला "श्शस्सsss.. शांतपणे माझ्यामागे चल आवाज नकोस करू, हि कोणती काठाडी नाहीये ना, हि कोणते जंगल हि एक स्मशानभूमी आहे...
आज इथे आपण काही अघोरी बाबाना शूट करण्यासाठी आलोय.. त्यांचा विडीओ घ्यायचाय... " अच्छा ! म्हणजे बॉसला खुश करण्यासाठी तू हे करतोयस तर " प्रणीत कुचक्या स्वरात बोलला... "मला समजत नाही का तुझ हे भूताखेताचं क्रेज, मला नको शेंडी लावूस ..." त्यावर अवी त्याच्याकडे पाहत म्हणाला
"माहितेय न तुला. मग आता शांत रहा "
"तू नाहीस सुधरणार, हे बघ बॉस या अश्या गोष्टीस परवानगी देणार नाहीत त्यांनी. आपला चांगला छोटामोटा चैनेल चालू केलाय, तो देखील तू चालण्याच्या आधीच बंद करवणार अस वाटतय " "प्रणीत विल यु प्लीज कीप क्वाइट " अचानक अवीची नजर पुढे पडते आणि
"प्रणीत ते पहा समोर. अखेरीस ते भेटलेच 'अघोरी नरभक्षी ' " प्रणीत जीव रोखून ते पाहू लागला... समोर जळणाऱ्या जिवंत चितेच्या आजूबाजूला त्यांचा नग्ननाच चालू होता भयंकर मोकळ्या सुटलेल्या जटा. लालबुंद मोठे डोळे हाता पायाची नखं वाढून रट्ट झालेली...
नाचाच्या भरात ते एकमेकांच्या पायावर पाय देत रक्तरोळ होत चाललेले ते देखील भान त्यांना नव्हत.
त्या चितेच्या ठिकाणी आजूबाजूस पसरलेला दुर्गंध नाकात कोंडी करू लागला होता. अवीने तितक्यात प्रणीतच्या हातून तो कॅमेरा घेतला व ऑन केला...आणि त्याना शूट करू लागला... त्या लोकांचा भयान नाच असा होता कि आजूबाजूने चीरकण्याचे आवाज घुमू लागले... प्रणीत घाबरत घाबरत अवीला म्हणाला... "अवी , हा आवाज रे..."
"कसला आवाज ?" अवीने प्रणीतला परत प्रश्न केला. तेव्हा "अवी नीट ऐक आवाज येतोय कोणीतरी ओरडतय आणि.... अस वाटतय एकजन नाही तर, अनेकजन आहेत ते " अवीने श्वास रोखून तो आवाज ऐकण्याचा प्रयत्न केला काही क्षणाने त्याच्या चेहऱ्याचा भाव बदलला... आजूबाजूस असंख्य लोकांचे रडण्याचे आवाज येत होते...तर कधी कधी चाबुकांचे चाsssट्ट .. चाsssट्ट असे आवाज येत होते.. अवी ने एक दीर्घ श्वास घेतला आणि सोडला त्याची नजर झटक्यातच स्मशानभूमी कडे गेली
आणि त्यांनी पाहिले ते दृश्य..तिथे जळणाऱ्या एक एक प्रत्येक चितेमधून तो आवाज निघत होता. आणि तितक्यात इकडे.. त्या अघोरीपैकी एका अघोरीने आपले नाचणे थांबवले...ती जळनारी चिता शांत झाली होती... एका अघोरीने पुढे होऊन त्या निम्नशांत चितेत हात घातला.. आणि जोरात ओरडत ओरडत..त्या चितेत जळणाऱ्या प्रेताचे मुंडके बाहेर काढले... त्या मुंडक्या सोबतच बाहेर आल त्या प्रेताच धड.. अधाश्या लांडग्या प्रमाणे ते सर्व त्या प्रेतावर तुटून पडले.. सर्वांनी जणू त्या प्रेताच्या मुंडक्यावर धावा बोलला होता
प्रत्येकजन ते मुंडके उपसून काढू पाहू लागला..त्या पैकी एकास यश आल.. पुढच दृश्य पाहण्याआधीच प्रणीत अवीच्या मागेच बेशुद्ध झाला... अवीला देखील ते चीरभयंकर दृश्य पाहून धडकी भरली...अवीने आपल्या एका हाताने प्रणीतला उचलले व त्याला आधार देत नेऊ लागला..इतक्यात त्यांच्या पैकी एका अघोरीची दृष्टी त्या दोघांवर पडलीच..प्रत्येकाच्या तोंडाला करपलेले मांस लागलेलं होत तसेच त्याच स्थितीत ते अवी आणि प्रणीत कडे धावत येऊ लागले.. त्यांच्या ओरडण्याने अवीजणू बधीर होणार होता... तरी हि
जास्त विलंब न करता अवीने कॅमेरातील एस डी कार्ड काढून घेतले.. आणि होईल तितक्या ताकतीने प्रणीतला घेऊन धावू लागला.. स्मशानभूमीच्या बाहेरच त्यांची गाडी होती...अवी प्रणीतला हाक मारून उठवत होता पण तो काही शुद्धीवर येण्यास तयार होईना . ते अघोरी अत्यंत जवळ पोहोचले होते... त्यापैकी एकाने
प्रणीतचा शर्ट पकडला होता..पण तो हि फाटून वेगळा झाला... बाजूला आलेल्या अघोरीला अवीने धक्का देत दूर केले... गाडी समोर पाहून अवीने अजून जोरात धाव घेतली...व तत्काळ रिमोटने गाडीचे लॉक उघडले... गाडीचा मागचा दरवाजा उघडून प्रणीतला आत टाकले व स्वतःहि आत घुसला... थरथरत्या हाताने त्याने चावी घालून गाडी चालू केली.. आजूबाजूला अघोरीने गाडीला घेतले... व दगडांनी गाडीवर आघात करू लागले...नशिबाने गाडीला चावी लागली आणि अवीने गाडी पळवली... आणि योग्य वेळी तिथून निसटून गेले..
अवीने गाडीतील पाणीची बॉटल काढून ती सर्व प्रणीतच्या तोंडावर उलटली आणि "अवीसाल्या तुला नाही सोडणार मी.. साल्या काय दाखवलस तू मला साल्या आज पासून कधी नाही येणार तुझ्या सोबत मी " अस म्हणत प्रणीत अविचे कॉलर ओढू लागला...

. अवीने प्रणीतला त्याच्या घरी सोडले होते.. प्रणीतने गाडीत भीतीपोटी संपूर्ण व्हिस्कीची बॉटल खाली केली होती. अवी ठीक होता. त्याने परत आपल्या घरी येऊन आराम केलेला... सकाळी उठून परत त्याला कामावर जायचं होत. ती स्मशानामधील क्लिप त्याच्या जवळच एस डी कार्डमध्ये होती.
तो हि घरी येऊन विसावला... सकाळ झाली होती.. इकडे हँगओव्हरमध्ये पडलेल्या प्रणीतला अवीचा कॉल आला... "ट्रिंग.ट्रिंग.. ट्रिंग ट्रिंग..." फोन ची रिंग सतत वाजत होती.. उशीमध्ये तोंड खुपसून झोपलेल्या प्रणीतने आपला डावा हात पांघरुणातून बाहेर काढला.. आणि बाजूच्या टेबलावर हात ठेवून चाचपडू लागला..
पहिल्या प्रयत्नात हाताला.. तीच दारूची बॉटल लागली.. त्याने ती तशीच उचलली व त्याला समजल तो फोन नाही मग लगेच त्याने ती बॉटल टाकून दुसरा प्रयत्न केला.. त्या दुसऱ्या प्रयत्नात त्याला यश आले... व त्याने यावेळी फोनच उचलला आणि आणि कानाला लावला. तिकडून अवीचा आवाज त्याला ऐकायला आला "प्रण्या! उतरली का रे रात्रीची.. "
इकडून ताडकन झोपेतून उठत प्रणीतने डोक्यास हात लावला "आई ग ! माझ डोक अवी, जाम धरलंय बघ..हे सगळ तुझ्यामुळे झालंय " अवी तिकडून हसत उतरला "हहह.. सॉरी यार प्रणीत हे कर्ण गरजेच होत.. नाही तर तु आता सुखान झोपू शकला नसता...बर ऐक ऑफिसला जायचय मी येतोय तुझ्याकड आता उरक लगेच नाहीतर बॉस माहित आहे ना ? काय करेल आपल ?"
"हो! हो! माहितेय उठतोय मी, ये तू " अस म्हणत परत डोक्याला हात प्राणीतए फोन खाली टाकून दिला... आणि अंथरुणातून उठला..आणि त्याने दोन्ही हात लांबवून आपले अंग मोडले व जांभई दिली. तितक्यातच त्याच्या नाकामध्ये अत्यंत तीव्र गतीने एक दुर्गंध शिरला... "शीट ...! याक हा कसला वास आहे ?एकदम घाण, याक! "
त्याने आपला हात तोंडाला लावला... आणि मग तर तो वास अजूनच तीव्र झाला.. त्याच्या नाकपुड्यात आग आग झाली. त्या वासाने तो वास त्याच्याच हाताचा येत होता. हळू हळू तो वास त्याच्या पूर्ण अंगाचा येऊ लागला... आता तर प्रणीतने पुरतीच घाई केली... आणि तडक बाथरूममध्ये शिरला.. बाथरूममध्ये ठेवलेल्या थंड पाण्याच्या बादलीला उचलून त्याने स्वतःवरच उलटी केली..
एकीकडून त्याने शावर चालू केल.. आणि दुसरा पाण्याचा नळ चालू करून... मगाने ते देखील पाणी ओतून घेऊ लागला... परत त्याने बॉडीवाशरची आर्धी बॉटल आपल्या अंगावर ओतून घेतली व सर्व अंग रगडून घासू लागला... पण वास काही जाण्याच नाव घेत नव्हता... जवळपास एक अर्धा तासाच्या वर होऊन गेला तरी तो अंग रगडून रगडून अंघोळ करीत होता.
आणि तितक्यातच "द्रिंग डॉंग... " असा डोअर बेलचा आवाज आला.. प्रणीतने सर्व अंग रगडून लाल केले होते.. आणि अचानक तो वास नाहीसा झाला... आणि प्रणीत टॉवेल गुंडाळून बाहेर आला. अविराजने त्याला पाहिले तर त्याचे अंग सर्व लाल झाले होते.. अवी थोडस दचकला "प्रणीत काय आहे हे ? काय झालय ? " अविराज
"यार अवी माहित नाही आता थोडावेळा पूर्वी मी उठलो तेव्हा माझ्या अंगाचा खूपच घाण वास येत होता..मी अंघोळ केली रगडून तेव्हा गेला.." त्यावर अवी उद्गारला "हो का ? बर आता गेला ना वास चल लवकर आता उशीर होतोय.. बॉस ओरडेल..." प्रणीत आपले कपडे वगेरे घालून तयार होतो.. आणि आपला दुसरा कॅमेरा घेतो.
ते दोघे निघू लागतात प्रणीत तसाच कुलूप न लावताच जाऊ लागतो... "प्रणीत. मला वाटतय खरच तुझी रात्रीची उतरलेली नाहीये.. कुलूप कोण लावणार ?" प्रणीत चावी काढून परत मागे वळतो.. तेव्हा अवी त्याच्याकडून चावी घेतो "तू चल मी लावतो.. " अवी कुलूप लावत असतो तेव्हा त्याच्यादेखील नाकापासून एक अर्ध्या सेकंदापुरताच तसाच घाणेरडा वास वाहून जातो.
अवी थोडस थांबून आजून एकदा नाकाने वास घेण्याचा प्रयत्न करतो पण यावेळी येत नाही.

ते दोघेहि कुलूप लावून निघतात. आणि आपल्या ऑफिसमध्ये येऊन पोहोचतात. उशीर तर झालेलाच असतो. नीरज त्या दोघांची वाटच पाहत असतो.. "अवी! "प्रणीत म्हणाला "हा काय? प्रणीत " " यार नीरज सर तर आपल्याला कच्चा खाणार अस वाटतय." अवी उद्गारला " नाही रे, माझी ती रात्रीची क्लिप आहे ना ती वाचवेल आपल्याला चल तू "
आणि अस बोलून ते दोघे हि नीरजकडे गेले. "इतका उशीर असतो का ? इथून पुढ असा उशीर नका करू. लवकर येत जा ." नीरज सर एकदम शांतपणे उद्गारले प्रणीत आणि अवी एकदम अवाक होऊनच नीरजकडे पाहत होते."अवी यार आता काय झाल ? नीरज सर ओरडले नाहीत आपल्यावर काय झाल असेल ? " त्यावर अवीने तिथेच बाजूने जाणाऱ्या तनुला विचारले.( तनु नीरजची सेक्रेटरी आणि अवीराजची गर्लफ्रेंड ) "तनु एक मिनिट ऐक ना बॉसला काय झालय आज ? एवढे शांत शांत ? "
त्यावर तनु जाणाऱ्या नीरजच्या पाठमोऱ्या आकृतीला पाहत म्हणाली. "अरे दोन दिवसाआधी , बॉसच्या घरी कोणाची तरी डेथ झालीय म्हणूनच ते शांत शांत आहेत ? " अविराज म्हणाला "मग ते आज इथे का आले आहेत ? " "उम्म माहित नाही.. बर तू सकाळी मला कॉल केला होतास काहीतरी आहे म्हणे तुझ्याकडे क्लिप कसलीतरी?"
"अग हो बॉसला दाखवू का ? तू आत जातेयस तर विचारून पहा त्यांना दाखवू का ते ? " "ओके ठीक आहे " अस म्हणत तनु आतमध्ये जाते.. काचाच्या दरवाज्यापलीकडे चालणारे संभाषण पाहत होते.. पाहण्यावरून अस वाटत होत कि नीरज तयार झाला आहे त्यांना भेटण्यास तेव्हा तनु केबिन मधून बाहेर आली आणि म्हणाली
"तुम्ही दोघ जाऊ शकता आतमध्ये." अवी आणि प्रणीत दोघे आतजातात आणि तेव्हा नीरज त्यांना म्हणतो "पाहू काय आहे तुमच्याकडे ?" तेव्हा वेळ न घालवता अवीने आपल्या laptop च्या कीबोर्डच्या खालच्या बाजूस असलेल्या खाचेत एस डी कार्ड इन्सर्ट केले आणि ती क्लिप चालू केली... त्या क्लिपमधील एक एक दृश्य
नीरज टक लावून पाहत होता. "बॉस तुम्ही हेडफोन लावून ऐकाल का? आय होप तुम्हाला काहीतरी वेगळ ऐकू येईल.." प्रणीत अवीकडे पाहून त्याला नको नको असा इशारा करू लागला. पण अवीने बॉसला हेडफोन दिलेच नीरज ते ऐकू लागला.. एकूण पाच मिनिटांनी नीरजने आपले हेडफोन काढले "बॉस ऐकलत तुम्ही ?"
नीरजने त्या दोघांना नकळत आवंढा गिळला "काहीच नाहीये यात तर ? फक्त त्या अघोरी लोकाच्या ओरडण्याचा आवाज आहे आणि ती जळणारी चिता.. आणि असल्या काहीपण क्लिप्स आणत जाऊ नकोस. काय आहे हि पूर्ण अंधश्रद्धा आहे अस काही आपण चैनेलवर दाखवल तर लोक वेडे म्हणून आपला चैनेल बंद पाडतील डीलीट करून टाक ते "
नीरजच्या माथी थोडासा घाम आलेला होता ते अवीने हेरले. पण तो काही बोलला नाही. प्रणीतदेखील तेच दृश्य पुन्हा पाहून अजून घाबरू लागला होता "ओके सॉरी बॉस..." असे म्हणत अवीने आपला laptop बंद करून घेतला. आणि प्रणीतला बाहेर चलण्याचा इशारा केला. "ओके नीरज सर येतो मी.." अवी आणि प्रणीत दोघे बाहेर पडले. अवीने एकवेळ मागे वळून पहिले.. तेव्हा नीरजने टेबलवरील ग्लास उचलून घटाघट
त्यातील पाणी प्यायला.. आणि रुमालाने आपल्या माथ्यावरील घाम पुसला. अवीला हि गोष्ट थोडीशी खटकली त्याच्या मनात विचार आला "बॉस इतके तर घाबरत नाहीत. आणि त्यांनी हेडफोन मधून काही ऐकल असेल तर ते मान्य का नाही केल ? " मी ऐकून पाहतो हि क्लिप अजून एकदा अवी आपल्या केबिनमध्ये गेला आणि त्याने परत हेडफोन लावून ते ऐकण्याचा प्रयत्न केला तेव्हा त्याला "तश्याच चिता जळण्याचा आवाज ऐकू आला. लोकांच्या रडन्या पडण्याचा आणि त्याच चाबकांचा..."
अवीने आपले हेडफोन काढून बाजूला ठेवले व आपल्या हनुवटीला चोळत विचारात पडला
"बॉस ला हे ऐकू गेल नसेल का ? यामध्ये तर आहे ते सगळे आवाज मग त्यांनी नकार का दिला असेल? आणि त्यांनी मला हि डीलीट का करण्यासाठी सांगितली असले ? "
इकडे प्रणीत बाथरूममध्ये गेला होता. जाता जाता त्याला मध्येच रस्त्यात एक क्लीनर वृद्ध व्यक्ती धडकतो. त्याच्या हातात पोछा मारायचं साहित्य असत. या आधी त्या माणसाला प्रणीतने ऑफिसमध्ये कधी पाहिलं नव्हत. प्रणीत आतमध्ये लू साठी गेला होता आणि बाहेर येऊन तो आपले हात धुऊ लागला होता.
तेव्हा त्याने स्वतःच्या डोळ्याने मागे त्या वृद्ध व्यक्तीला पोछा मारताना पाहतो आणि आपल वळून समोरील बेसिनच्या नळाखाली हात धुतले. आरश्यात प्रणीत स्वतःलाच पाहत होता. त्याने आपल्या चेहऱ्यावर पाणी मारले आणि फ्रेश झाला. त्याने आपला चेहरा फ्रेश केला.. व आरश्यात पाहू लागला. त्याने आरशात पाहिले तर त्याला जोरदार धक्काच बसला...

आरश्यामध्ये प्रणीतचे प्रतिबिंब तर दिसत होत खर पण, त्या वृद्ध क्लीनरचे त्याचे मात्र प्रतिबिंब दिसत नव्हते. तो तेथे असून देखील तो प्रणीतकडे पाठ करून उभा होता. प्रणीतला ते समजले. आणि त्याला परत तोच वास येऊ लागला जो त्याला सकाळी येत होता
मात्र यावेळी त्याला तो वास त्याच क्लीनरच्या उपस्थिती येत होता. प्रणीत त्याच्या नकळतच तेथून धावत सुटला.. आणि अवीकडे पोहोचला आणि त्याचा हात धरून "अवी यार , अवी चल तू माझ्यासोबत लवकर. " अवी त्याला विचारू लागला " अरे कुठ ? " प्रणीत त्याला ओढत नेऊ लागला "तू चल ना यार ? " अवी त्याच्या सोबत जाण्यासाठी उठला.
आणि जाऊ लागला प्रणीत त्याला बाथरूममध्ये घेऊन गेला.आणि त्याने आतमध्ये बोट करत काहीतरी दाखवण्याचा प्रयत्न केला.अवीदेखील पाहू लागला पण तिथ कोणीच नव्हत "प्रणीत अरे काय दाखवतोयस काय झालय ? " त्यावर "अवी अरे मी आता बाथरूममध्ये आलो तेव्हा..." असे त्याने घडलेला प्रकार अवीला सांगितला.

"हे बघ मान्य आहे कि मला अश्या गोष्टीत रस आहे. पण मी या गोष्टींची जाणीव देखील ठेवतो.. या ठिकाणी तस काहीच नाही तुझ्या खात्रीसाठी आपण त्या क्लीनरला शोधूयात चल " असे म्हणत अवी आणि प्रणीत त्या क्लीनरला प्रत्येक ठिकाणी शोधू लागले. तेव्हा त्याना एक क्लीनर दिसलाच प्रणीतने धावत जाऊन त्या क्लीनरला पकडले
तो देखील वृद्धच होता. पण हा क्लीनर तो क्लीनर नव्हता ज्याला प्रणीतने बाथरूममध्ये पाहिले होत. प्रणीत अवीकडे वळला आणि म्हणाला "हा तो क्लीनर नाहीये..ज्याला मी आत पाहिलं होत..." त्यावर तो क्लीनर थोडासा बिथरलेला होता तो तसाच थरथरत्या आवाजात बोलला , म्हणाला "क...काय झाल साहेब ? काही काम आहे का ? "
त्यावर प्रणीतने त्या क्लीनरला आपल्याकडे वळवून नीट निरखून पाहिले पण तो त्याने पाहिलेला क्लीनर नव्हताच.. अवीने प्रणीतला त्या क्लीनरपासून दूर केले "अरे चल , तो दुसरा असेल मग कोणीतरी " त्यावर तो वृद्ध क्लीनर त्याचं बोलन उमजवून घेत म्हणाला "कोण साहेब ? " अवी उत्तरला "नाही काही नाही तुम्ही तुमच काम करा "
ते दोघे जातच होते कि प्रणीत अवीचा हात सोडवत मागे वळला आणि त्याने त्या जाणाऱ्या क्लीनर ला थांबवले. "एक मिनिट, थांबा " तो क्लीनर दोन पावलेच पुढे गेला असले कि मागून आलेल्या प्रणीतच्या हाकेने तो जागीच थांबला आणि मागे वळला "काय साहेब ?" प्रणीत पुढे आला अनित्याने त्या क्लीनर ला विचारले "तुझ्या ऐवजी इथे कोणी दुसरा क्लीनर आहे का ?"
त्यावर तो विचारात पडला.. प्रणीतने त्याला आठवण्यास मदत म्हणून त्या दुसऱ्या क्लीनरचे वर्णन केले "आहे का दुसरा कोणी इथे ?" प्रणीतच्या सांगितलेल्या वर्णनास ऐकून त्या वृद्धाच्या चेहऱ्यावरील रंग उडाला पण थरथरत त्याने नाही अस उत्तर देत

तेथून काढता पाय घेतला व चालू लागला. प्रणीतने आपले हात झटकले व अवी सोबत चालू लागला... दिवसभरात दोघांनी आपापले काम उरकले. सायंकाळी ते परत जाऊ लागले. अवीने तनुला गुड बाय कीस दिला व तो प्रणीतसोबत जाऊ लागला. खालच्या तळाच्या फ्लोअर पोहोचताच.. त्या दोघांना परत तोच क्लीनर दिसला. ज्याला तयी दुपारी घेरल होत
अवीने त्याच्याकडदुर्लक्ष केल आणि पुढ चालू लागला आणि बाहेर गाडीजवळ पोहोचला . प्रणीत मागे हळूहळू त्याच क्लीनरला पाहत चालला होता. तो दाराजवळ पोहोचताच मागून त्या क्लीनरने प्रणीतला हाक मारली "साहेब..." यावेळी त्याचा आवाज एकदम सुन्न करून टाकणारा आणि गूढ वाटत होता.
प्रणीत मागे वळला तसा तो वृद्ध प्रणीतकडे चालत आला. "साहेब, दुपारी तुम्ही ज्याच्याबद्दल विचारत होतात ना.." प्रणीत थोडा उत्साही झाला आणि म्हणाला "हो त्याच काय ?" त्यावर तो वृद्ध क्लीनर उद्गारला "साहेब ! तो आमचा साथीदार होता. त्याला मरून वर्षे झाली. " ते ऐकून प्रणीतच्या माथी घामाचा थर जमा झाला..
गटक आवाज करीत त्याने भीतीन आवंढा गिळला आणि पुढच काहीच न बोलता तेथून पळत बाहेर सुटला. त्यान बाहेर येऊन त्या वृद्ध क्लीनरची गोष्ट सांगितली. अवी त्याच लक्षपूर्वक ऐकत होता... त्याच ऐकतच अवी गाडीत बसला आणि त्याने प्रणीतला देखील बसायला सांगितले..
"हे बघ याचा अर्थ असा होतो कि तो दुसरा क्लीनर मेलेला आहे आणि तू ज्याला पाहिलं ती त्याची आत्मा होती अस का ?" गाडी चालवत अवी आणि प्रणीतने एकमेकाकडे पाहिले.. प्रणीत म्हणाला "माहित नाही अरे... मी पाहिलेली ती आत्माच होती अस वाटू लागलय मला कारण त्या क्लीनर ने सांगितलयच तस "
ते दोघे घरी पोहोचले...प्रणीत तोवर शांत झाला होता. पण तो काही अवीला जाऊ देत नव्हता.
"अवी यार.. थांबतोस का आज इथेच..." प्रणीत म्हणाला "का रे ? काय तू पण एवढा विचार करतोयस उद्या पाहुत ना आपण त्याला भेटू आणि बोलूत मग तर झाल " प्रणीतला थोडासा धीर आला आणि ठीक आहे अस म्हणत अवीचा निरोप घेऊन तो आपल्या घरात गेला. अवी हि घरी गेला. रात्र झालेली होती..
अवी आपल्या घरात त्या क्लिपला पाहत होता

अवीने हेडफोन लावले होते. आणि तो ते ऐकत होता.. आणि पाहत होता...काही वेळ झाल्यावर इकडे गाढ झोपेत असलेल्या प्रणीतच्या कानी कोणाच्यातरी कुजबूजण्याचा आवाज येऊ लागला... प्रणीतला हळूहळू जाग येऊ लागली... आणि तसाच तो आवाज त्याच्या कानात वाढत जाऊ लागला.. पहिल्यांदा त्याला एका व्यक्तीचा येत होता.
त्यामध्ये एक स्त्री होती तिच्या ओरडण्याचा आवाज येत होता "मला मारू नका.. वाचवा....वाचवा " तो आवाज प्रणीतला एकवेळ ओळखीचा वाटला..पण तो इतका घाबरलेला होता. कि विचार करण्याच्या स्थितीत नव्हता. आणि लगेच त्याला दुसरा आवाज ऐकू आला तो एका वृद्ध माणसाचा होता..तो तडफडत होता अस वाटत होत.
आजुबाजूने काही एक दोघांचे हि आवाज येत होते. "अरे मेला वाटत तो चल चल पळ इथला..." आणि पुढच्याच क्षणी. प्रणीत घराची बेल वाजली...
प्रणीत शुद्धीवर आला आणि त्याने दार उघडले आणि त्याच्या समोर नीरज सर म्हणजे त्यांच्या बॉसची पत्नी उभा होती "मँम... तुम्ही इथ इतक्या रात्री? " प्राणीतने विचारल. त्यावर नीरजची पत्नी एकदम शांत स्थितीत उभा होती. आणि ती पुढ म्हणाली "माझे पती, मला मारतायत प्लीज मला वाचवा..
माझ्या सोबत चला " प्रणीतने त्याचं म्हणन ऐकून घेऊन पुढ म्हणाले "मँम तुम्ही काळजी नका करू मी आणि अवी येतो" असे म्हणत प्रणीतने
अविराज ला फोन लावला तेव्हा अवी ती क्लिप पहायची संपवूनच आपल्या जागी झोपायला जात होता. कि त्याला प्रणीतचा फोन आला. आणि त्याने सगळ त्याला सांगितल आणि अवी यायला तयार झाला. अवीने आपली कार घेतली आणि प्रणीतकडे पोहोचला.. तेव्हा प्रणीत त्याच्या बॉसच्या पत्नीसह घराबाहेर अवीची वाट पाहत होता.
आणि तसे ते तिघे हि तड कि फड तेथून निघाले निघताना बॉसच्या पत्नीन रस्त्यात एक शब्द देखील काढला नव्हता... ती एकदम शांत बसून होती ते दोघेहि आपल्या बॉसच्या अपार्टमेंट मध्ये पोहोचले.. आणि बॉसच्या पत्नीस त्यांच्या मागोमाग चलण्यास सांगितले पायऱ्या चढत ते वरती जाऊ लागले .. आणि थेट बॉसच्या FLAT समोर पोहोचताच
त्यांनी मागे वळून पाहिल.... आणि "मँम..." असे म्हणत त्या दोघांनी मागे पाहिले.. तेव्हा...आधी अवी इकडे तिकडे पाहू लागला... पण प्रणीत पुरताच घाबरला..पण थोडस सावरत लगेच तो पण बॉसच्या पत्नीला शोधू लागला...दोघांनी इकडे तिकड पाहिलं...
काहीक्षण त्या फ्लोअर ची पूर्ण लाईट्स एक काही क्षणासाठी बंद चालू झाली. प्रणीत अवी एकमेकाकडे पाहत राहिले आणि लगेच त्यांना कोणाच्या तरी ओरडण्याचा आवाज ऐकू येऊ लागला... अस कि कोणी तरी जीवाच्या आकांताने ओरडत मदत मागत आहे "मला मारू नका.. वाचवा....वाचवा..आंssss . " प्रणीत आणि अवीने ते ऐकताच.. धडधड दार वाजवू लागले...
त्यांनी दार जसजस वाजवत होते. तसतस आतमधील घडणारी घटना तीव्र घडू लागली...प्रणीतला एक वेळ समजून गेल कि त्याला त्याच्या घरी जो प्रथम आवाज कानी ऐकायला आला होता तो याच प्रसंगातला होता.. आता प्रणीतने अविला दार तोडण्यास सांगितले आणि बाहेर अवी आणि प्रणीत दारास धक्के देऊ लागले आणि एक शेवटची किंकाळी त्या खोलीतून बाहेर पडली... त्याचवेळी ...त्याचवेळी ते दोघेहि दार तोडून आतमध्ये आले. कि आतमध्ये त्या दोघांचा बॉस नीरज
आपल्या सोफ्यात बसून ड्रिंक्स घेत होता. अवी आणि प्रणीत ते दृश्य पाहून जागीच स्तब्ध झाले. कारण त्यांनी एक मिनिटा पूर्वीच आतमध्ये चाललेला तमाशा ऐकला होता...आणि आता दृश्य मात्र वेगळच होत "त्यावर त्यांचा बॉस नीरज त्यांना म्हणाला "काय रे इतक्या रात्री तुम्ही दोघ इथ काय करताय ? " आणि अस बोलत तो हातातील ड्रिंकचा घोट घेऊ लागला
अवीने बॉसला पुढ होऊन विचारल.

"बॉस , मँम... " तेवढ ऐकताच नीरजने अर्धाच गिळलेला घोट त्याच्या नरड्यात अडकला.. आणि त्याला ठसका लागला.. तो अवी आणि प्रणीतच्या तेवढ्याश्या वाक्याने तेवढ्या एका शब्दाने घाबरला..कि "बॉस मँम? मँम कुठ आहेत ? " नीरज जागीच बिथरला आणि रागात त्या दोघांवर ओरडू लागला.
"काय रे तुम्हाला काय करायचं त्याच ? ती गेलीय तिच्या माहेरी ? नको त्या चौकश्या करायला येता कामात लक्ष द्या चला निघा ?" पण अवी त्याच्या उद्धट पणाला उलट उत्तर देत म्हणाला "बॉस ? मँम स्वतः आम्हाला इथ घेऊन आल्या आहेत ? त्या बाहेरच आहेत ?" तेवढ ऐकताच नीरजची बोबडीच वळली त्याला आता काय बोलाव समजेना झाल होत. तरी हि तो थरथरत्या आवाजात जरा दम आणीत उद्गारला
"फालतू बडबड क क्क करू नकोस ? माझी बायको माहेरी गेलीय समजत नाही का तुम्हाला एकदा बोललेलं." नीरज त्यांचा बॉस होता.. आपल्या नौकरीसोबत खेळन बरोबर वाटल नाही अवीला म्हणून नीरजचा त्याने जास्त प्रतिकार केला नाही..आणि दोघांनी तेथून काढता पाय घेतला व दोघेहि बाहेर पडले...
बाहेर अवी आणि प्रणीतच्या नाकात तोच वास घुमला... जो तत्पूर्वी प्रणीतला त्या क्लीनरजवळ आला होता.. अवीने आपले नाक फुंकरल.. आणि प्रणीतला लिफ्टमध्ये घेऊन गेला.. अवीचा मूड ऑफ होता.. त्याला वाटत होत कि आपला बॉस त्याच्या बायकोला छळतो तिला त्रास देतो प्रणीतने त्याला शांत केल आणि म्हणाला "अरे हो तुझ बरोबर आहे पण त्या गेल्या कुठ? आपण तर त्यांच्या सोबतच होतो ना... "
आणि तेव्हा प्रणीतच्या लक्षात आला तो वास .जेव्हा त्यान बाथरूममध्ये क्लीनरची आत्मा पाहिली... तेव्हा त्याला हाच वास आला होता. इकडे नीरज त्याच्या खोलीत होता आणि बडबडत होता "हे...हे .... कस शक्य आहे ? ते दोघ खोट बोलत असणार.....
त्यांना माझी बायको इथ कस आणू शकते ? ती जिवंत कशी ?...... तिला तर मी स्वतः माझ्या हाताने मारल आहे " आणि इकडे प्रणीतच्या डोक्यात कल्पना आली मला जेव्हा पहिल्यांदा तो क्लीनरचा आत्मा दिसला तेव्हा पण हाच दुर्गंध होता. आणि आता पण तसाच दुर्गंध त्याला नीरजच्या घराबाहेर आला होता... प्रणीत हेच तोंडान बडबडत होता आणि अवी त्याच ऐकतच त्याला थांबवत म्हणाला "याचा अर्थ असा कि बॉसच्या वाईफची कधीच डेथ झालीय आणि आपल्याला जी भेटली ती " प्रणीत त्याच अर्ध वाक्य पूर्ण करत म्हणाला
"ती आत्मा होती...."

प्रणीत आणि अवी दोघे हि ताबडतोब तेथेच जवळ अवीच्या घरी आले. अवी आणि प्रणीत एकमेकाकडे भेदरलेल्या नजरेत पाहत होते. अवीला काहीवेळ त्याच्या समजण्याचा बाहेरच वाटत होत हे सगळ. तरीही तो तोडक मोडक उमजवून घेत होता ते दोघ कसेबसे शांत झाले... आणि अवीने प्रणीतला सर्व विचारण्यास सुरुवात केली अगदी सुरुवातीपासून अवीला वाटत होते कि फक्त त्यांच्या
बॉसचीच पत्नी आत्मा बनून आलेली होती. एवढच घडलेल त्याला अवीला खर वाटत होत. परंतू प्रणीतने त्याला आता अगदी सुरुवातीपासून सांगण्यास सुरु केल. सकाळी उठताच त्याला आलेला तो वास त्याच्या अंगाचा,तो ऑफिसमधील क्लीनर म्हातारा . त्याच हे ऐकताच अवीच्याहि डोक्यात काहीतरी आल आणि तो म्हणाला "अरे थांब मी जेव्हा तुझ्या घरी आलो होतो तुला न्यायला तेव्हा दाराला कुलूप लावत्या वेळी
मला पण वास येत होता... आणि ओह माय god तसाच वास मला आता बॉसच्या घराबाहेर आला होता..." त्यावर प्रणीतला वाटू लागले.. कि अवीला देखील जाणवल म्हणजे मला जे जाणवल ते, त्यावर प्रणीत म्हणाला "अवी अरे मला वेगवेगळे आवाज ऐकू येतात , तुला कसले आवाज ऐकू येतात का? " त्यावर अवी उत्तरला "नाही , पण कसले आवाज ऐकायला येतात तुला ? " प्रणीतने अवीला आपल्याला ऐकू आलेल्या आवाजाबद्दल देखील सांगितल.
आणि हेही सांगितल कि त्या आवाजापैकी एक आवाज त्याला नीरजसरांच्या घराबाहेर ऐकायला आला होता. अवी विचारात पडला.. प्रणीत आपल्या जागीच बसून अवीच्या पुढच्या उद्गाराची वाट पाहत होता.. तो काय बोलत नाही हे पाहून तो म्हणाला
"अवी हे काय होतंय यार माझ्यासोबत ?" प्रणीत हिरमुसला झालेला अवी त्याच्या खांद्यावर हात ठेवत त्याला धीर देत म्हणाला "हम्म काय होतय ते मला हि माहित नाही पण काळजी नको करूस होईल सर्व ठीक ? " अवी परत म्हणाला
"आपल्याला अगोदर हे जाणून घ्याव लागेल कि हे का घडत आहे ? आणि कस ? आणि मगच यावर आपण उपाय काढू शकतो. " तेव्हा अवी प्रणीतला म्हणाला "काही पिणार आहेस का ? बर वाटेल तुला " प्रणीतने होकार दिला... अवीने दोघासाठी व्हिस्कीचे ग्लास भरले.. इकडे प्रणीत डोक्याला हात लावून बसला होता.
आणि अचानक इकडेतिकडे पाहता प्रणीतला समोर टेबलवर ठेवलेला अवीचा चालू laptopदिसला... तेथे डिसप्लेवरती व्ही एल सी प्लेयरची काळी स्क्रीन चालू होती. आणि बाजूलाच हेडफोन ठेवले होते. अवी आतमधून बाहेर येतच होता कि तोवर, प्रणीतने ते हेडफोन कानाला लावले आणि प्ले च बटन दाबल कि त्याचक्षणी
तीच क्लिप परत चालू झाली जी क्लिप अवी पाहत होता त्याच स्माशानमधील तेच दृश्य तेथे चालू झाल होत. ते पाहून प्रणीतचे डोळे विस्फारत जात होते...त्याच्या अंगाचा थरकाप उडाला होता.. प्रणीतला यावेळी तेच आवाज ऐकायला आले जे त्याने काहीवेळा पूर्वी स्वतःच्या घरात ऐकले होते जे त्याच्या कानात घुमत होते..
प्रणीतते सर्व ऐकत होता... आणि काहीक्षणाने... अवीने ते हेडफोन आपल्या कानातून बाजूला काढले... (कारण प्रणीतने तत्काळ अवीला आल्यावर तेच ऐकायला लावल..) अवी प्रणीतकडे पाहून म्हणाला "नाही अरे मला तर फक्त तेच तेच आवाज ऐकू आले ठळक शब्द नाही मला ऐकायला आले..."
प्रणीत अवीवरती चिडू लागला.. अवी त्याला समजावण्याचा प्रयत्न करू लागला... तेव्हा प्रणीत त्याला म्हणाला "तनश्री... हो तनु तिला ऐकायला लावू आपण हे पाहू तिला काय ऐकू येत आणि काय दिसत ते..." अवीने नामंजूर मनाने होकार दिला.. ते दोघेहि सकाळी तनुकडे जाण्याचे ठरवतात
पण त्यांना आता ऑफिसला जाव लागणार होत. म्हणजे परत तीच परिस्थिती कार्यक्षम होणार होती.. त्याचा बॉस नीरज परत त्या क्लीनरची आत्मा... हे सर्व त्यांना फेस करायचं होत.. अवी आणि प्रणीतने काही दिवस ऑफिसला नाही जायचं ठरवल.. व अवीच्या घरून ते दोघे हि निघाले... अवी आणि प्रणीत ते दोघेहि बाहेर पडले...
तेव्हा अवीच्या समोरील flatचा दरवाजा उघडाच होता.. प्रणीतला त्या दरवाज्यातून सलग दोन खोल्यांची उघडी दारे दिसत होती.. आणि शेवटच्या खोलीत त्याला थोड्याश्या अंधारात काहीतरी दिसल..
एक मुलगी उभी होती. साधारण १६ वर्षाची अंगात एकीकडून कपडा जळालेला दिसत होता. तिच्या सोबतच अजून एक लहान मुलगी होती हातात बाहुली घेऊन. जळालेली बाहुली त्या लहान मुलीच्या डोळ्यातून सतत घळाघळा अश्रूच्या धारा लागल्या होत्या
प्रणीत थोडस पुढ सरसावून पाहू लागला... तेव्हा त्याच्या लक्षात आल कि, त्या मोठ्या मुलीचा डावा हात तुटलेला होता.. आणि तिचे डावे अर्धे अंग रक्ताने माखले होते. प्रणीत ते दृश्य पाहून धक्क्याने मागे सरकला आणि मागे उभा असणाऱ्या दाराला कुलूप लावणाऱ्या अविला जाऊन धडकला...
अवी त्याला पडता पडता सांभाळत म्हणाला "अरे काय झाल इतक दचकलाच का ?" प्रणीतने अवीकडे आणि त्याच थरथरलेल्या नजरेन समोर पाहिलं तर त्याला त्या समोरच्या घराच दार बंद दिसल.. आणि त्याला एक जाडजूड कुलूप दिसल...

प्रणीतने अवीला काही सांगण बरोबर समजल नाही कारण रात्रीच त्याचं बिनसलं होत...प्रणीत थेट खाली गाडीत येऊन बसला.. आणि अवीहि त्याच्या मागोमाग आला..आणि गाडीत बसला... त्याने प्रणीतला मगाशी का तस केल याच उत्तर विचारल प्रणीत काही बोलला नाही गाडीतच अवीने ब्लूटूथ लावून तनुला कॉल केला आणि बाहेर
भेटण्यास बोलवले.. गाडी अर्ध्या रस्त्यात पोहोचली तेव्हा प्रणीत बाहेर पाहतच अवीला म्हणाला "तुझ्या समोरच्या flatमध्ये कोण राहत ? " त्यावर अवी थोडास चमकला... आणि उत्तरला " नाही तिथ एक घटना झाली होती म्हणे गैसच सिलिंडर फुटलं तिथे आणि दोन मुली दगावल्या, का रे काय झाल ?"
त्यावर प्रणीत म्हणाला "कारण मला आत्ता त्याच दोन मुली दिसल्या..." प्रणीतचे ते बोलणे ऐकून अवीच्या अंगावर सरसरून काटा उभा राहिला... ते दोघेहि ऑफिसच्या खालच्या कॅनटीन मध्ये आले.. तेथे तनु त्या दोघांची वाट पाहत होती... आतमध्ये त्या तिघांनी एक सेपरेट जागा धरली आणि तिथेच प्रणीतने तनुला आग्रह धरला..
कि तिने तो विडीओ पहावा आणि सांगाव कि तिला त्यात काही ऐकू येत का..? त्यांच्या म्हणण्यानुसार तनश्रीने तो विडीओ पाहिला... पन तनुला त्यात काही वेगळ ऐकू आल नाही... फक्त तेच दिसल जे आणि तेच ऐकू आल जे रेकॉर्ड झाल होत.. त्यावर आता प्रणीत रडकुंडीस आला होता. "अरे मला या मध्ये त्या लोकांचे ठळक बोलणे ऐकू येत...कस समजत नाही तुम्हाला THEY ALL ARE TRYING TO MADE ME TO LISTEN THEIR HORRIBLE SCREAMS WHY DONT U UNDERSTAND"
तनुने त्याला शांत केले आणि ती म्हणाली "मला एक एक्स्पर्ट बद्दल माहित आहे. हि इज परानोर्मल एक्स्पर्ट देवधर नाव आहे त्याचं... " त्यावर अवी आणि प्रणीत उत्कंठेने तनुला म्हणाले "आम्हाला घेऊन चल त्यांच्याकडे... आणि तू बॉसची काळजी करू नकोस या विडीओसोबत बॉसचा हि खूप गहिरा संबंध आहे " तनु त्या दोघांना न्यायला तयार होते.
आणि ते तिघेहि तनुच्या सांगण्याप्रमाणे ती क्लिप घेऊन त्या एक्स्पर्टकडे जातात. शहराच्या थोड्याकडेलाच एक institute असत त्या देवधर या परानोर्मल एक्स्पर्टची क्लास चालू असते.. देवधर दिसायला उंच सावळासा , खुरडी दाढी वाढलेली... अंगात गबाळा शर्ट आणि पायात जीन्सची PANT आपल्या समोर बसलेल्या त्या मुला-मुलीना तो काहीतरी..शिकवत होता हो, अघोरी लोकांबद्दल सांगत होता..
अघोरी लोक आत्म्यांच्या अत्यंत जवळचे असतात आत्म्यांशी संपर्क साधन या लोकांना काही कठीण नसत.. आणि त्यांचा आहार म्हणजे जळनाऱ्या चीतेतील प्रेत असत.. नरभक्षी असतात ते" प्रणीत आणि अवी ते सर्व स्तब्ध होऊन पाहत राहतात आणि देवधर शेवटच वाक्य उद्गारत"आणी अघोरी लोकांचे काळ्या जादूवरती जास्त प्रभुत्व असत " तेथून दारात उभा असलेल्या तिघाकडे पाहतो
आणि "आज करिता एवढंच बाकीचा क्लास उद्या क्लास डीसमीस "असे म्हणत तो या तिघांकडे येतो तेव्हा...

"या तुमचीच वाट पाहत होतो..." त्यावर ते तिघेहि आश्चर्यचकित झाले.. आणि एकमेकाकडे पाहू लागले "तुम्हाला माहित होत आम्ही येतोय ते ...?" अवीने विचारल "नाही यांनी सांगितल... " देवधरने आजूबाजूस इशारा करीत उत्तर दिल
अवी प्रणीत आणि तनु तिघेहि इकडे तिकडे पाहत शोधू लागले आणि प्रणीत उद्गारला "कोणी ?" तेव्हा देवधरने आपल्या ड्रोव्हर मधून एक कॅमेरयासारखे डीव्हाईस बाहेर काढले आणि "पहा यातून " असे म्हणत देवधरने ते त्यांच्या हातात दिले प्रथम प्रणीतने हाती घेतले व डोळ्याला लावून त्याने त्यातून पाहिले.. लावताच क्षणी त्याने ते काढून फेकूनच दिले... आणि अवी व तनुला हात देखील लावू दिला नाही त्याने तेथे.. मृतात्मे पाहिले होते..

भयंकर दिसणारे आत्मे उपस्थित होते त्या खोलीत.. प्रणीतच म्हणन त्यांनी ऐकल आणि ते यंत्र देवधर यांना परत दिले... देवधर उद्गारला "पाहिलं यांनीच सांगितल मला कि तुम्ही येत आहात " देवधर आपल्या खुर्चीत बसला आणि समोरच टेबलाच्या दुसऱ्या बाजूस ते तिघे अवी प्रणीत आणि तनु बसले. आणि अवीने देवधरच्या पुढ्यात
आपला laptop काढून ठेवला व म्हणाला यामध्ये तुम्हाला काय दिसत काय ऐकू येत ते सांगा...या मध्ये माझ्या मित्राला कोणाच्या तरी बोलण्याचे आवाज ऐकू येतात. देवधरने हेडफोन नाही लावले. व सर्व दारे खिडक्या बंद करून घेतल्या... आणि ती क्लिप चालू केली... यावेळी सर्वासोबत प्रणीतला देखील तेच ऐकू आल जे रेकॉर्ड झाल होत. त्याच जळणाऱ्या चिता त्यामधून येणारा आवाज.. तेच नाचणारे अघोरी आणि त्या प्रेताचे केलेलं त्यांनी अन्नग्रहन. आणि क्लिप संपली..
पण देवधरच मन तेवढ्यावर थांबल नव्हत देवधरने अवीला परत ते प्ले करायला सांगितल.. आणि परत तेच ऐकू आल देवधर ने परत ती प्ले करायला लावली..देवधर ती एकूण चार वेळा पहिली आणि ऐकली... "काहीतरी राहतय जे मी पाहण्यात आणि ऐकण्यात मिस करतोय या क्लिपमध्ये..." देवधरच्या डोक्यात कल्पना आली... आणि त्याने अवीला ती क्लिप उलटी रिव्हर्स प्ले करायला लावली...
आणि तेव्हा त्याच वेळी त्यां सगळ्याना पण तेच ठळक शब्द ऐकू येऊ लागले.. जे प्रणीतला ऐकू येत होते... प्रणीत ते ऐकून बोलू लागला "पाहिलस.... पाहिलस ... अवी मी म्हणत नव्हतो आणि यार तूच मला..." देवधरने त्याला शांत केल.. "हो होय समजल त्यांना आता तू शांत हो मला त्याचं बोलन ऐकूदेत नेमक काय चालू आहे यात "
"प्रथम आवाज होता तो असा " यार याला काय झालय चल निघ इथला... उगाच आपल्याला निस्तराव लागेल चल निघ इथला.." आणि दुसरा होता तो असा "वाचवा वाचवा मला ...प्लीज मला मारू नका " देवधरने ते सर्व वाक्य लिहून घेतले... आणि त्याने प्रणीतला विचारपूस सुरु केली.. प्रणीतने त्याला त्या सकाळी त्याच्या अंगाच्या वासापासून ते दुसऱ्या दिवशी दिसलेल्या त्या दोन मुलीबद्दल सर्व हकीगत सांगून टाकली तो क्लीनर वृद्ध , ती बॉस ची पत्नी ते सर्व
देवधरने ते सर्व नोट करून ठेवल होत. एक मोठा श्वास सोडत देवधर "हुश्श्श...प्रणीत एक सांगशील जेव्हा ते अघोरी तुमच्याकडे धावून आले तेव्हा काय झाल होत ? " त्यावर प्रणीत म्हणाला "मी तर बेशुद्ध झालो होतो मला अवीनेच उचलून आणल होत..." देवधर अवीकडे वळला आणि म्हणाला "मला सर्व घडलेलं सांग जेव्हा प्रणीत बेशुद्ध होता.." अवीने सांगण्यास सुरुवात केली...."मी प्रणीतला उचलून धावत होतो.. आणि आमच्या माघे ते अघोरी लागले होते...तिथल्या धडपडीत त्यांनी आम्हाला जेमतेम पकडलच होत..

तितक्यात एक जणाने मागे प्रणीतच्या शर्टला पकडले आणि तिथ त्याचा शर्ट फाटून वेगळा झाला आणि तेव्हा " तेवढ्यात देवधरने त्याला बोलता बोलता थांबवल आणि विचारल कि "शर्ट फाटला होता, कि फाटून वेगळा झाला होता..." प्रणीतपुढे होऊन म्हणाला " हो तो फाटून वेगळा झाला होता.. त्यावर देवधर उठून उभा राहिला

"व्हायचं तेच झाल त्या शर्टमध्ये तुझ्या शरीराचा वास राहिला आणि त्या वासालगत ते सर्व प्रेतात्मे तुझ्याशि जुडले आहेत " त्यावर अवी म्हणाला "अस पण असत का ?" देवधर म्हणाला "तसच आहे..." त्यावर तनु म्हणाली "पण हे सगळ प्रणीतच्या मागेच का लागल...." देवधर उत्तरला "हे सर्व आत्मे अतृप्त आहेत त्यांच्या आत्म्यांना शांती नाहीये भेटलेली ते मुक्त नाहीयेत..

.त्या आत्म्यांना कोण्या अश्याची गरज असते ज्याच्या द्वारे ते आपले अपूर्ण काम पूर्ण करतील आणि मुक्त होतील आणि त्यांना ज्याची गरज आहे तो आहे आपला प्रणीत " देवधर ने आपले शेवटचे वाक्य बोलत प्रणीतकडे आपले बोट रोखले आणि सर्वांच्या नजरा प्रणीतवरती खिळल्या ... सर्वांच्या खिळलेल्या नजरा प्रणीतवर टिकून होत्या. प्रणीत स्वतः पुढे होऊन म्हणाला "तुम्हाला म्हणायचं काय आहे नेमक ?, मी त्या आत्म्यांना मुक्ती देऊ त्यांना तृप्त करू ? हे कस शक्य आहे ?." देवधर थोडस खेकसत बोलला "मग दुसरा उपाय आहे तुला मरावं लागेल.. " त्यावर अवी तनु आणि प्रणीत तिघे हि चकित झाले.

आणि त्यांनी देवधरकडे थोडस प्रश्नार्थक मुद्रेने पाहिले. "म्हणजे ? म्हणायचं काय आहे तुम्हाला ?" अवी उद्गारला "मला म्हणायचं आहे कि ? जर प्रणीतने त्या आत्म्यांना मदत नाही केली तर ते अतृप्त आत्मे प्रणीतला मारून त्याच्या आत्म्याला काबीज करून घेतील.. आणि तू जेव्हा नाही म्हणाला होतास काही सेकंदापूर्वी "
तेव्हा त्यांच्या पैकी एक आता तुझ्यावर धावून देखील आला होता. प्रणीतचे डोळे मोठे झाले आणि तो जागेवर स्तब्ध झाला देवधरच्या त्या उद्गाराने खोलीत पूर्ण शांतता पसरली होती आणि त्यातच आवंढा गिळत प्रणीत म्हणाला "म्हणजे ? " देवधर उत्तरला "म्हणजे ते सर्व इथ आले आहेत तुझ्या सोबत." आणि रूममध्ये एकाकी धुक्याच वातावरण निर्माण झाल
आणि प्रणीतला अवी तनु आणि देवधर सोडून बाकी सर्व दिसू लागले... तो एक सेकंद प्रणीतला ह्रदयाचा धक्काच बसला तितक्यात अवी धावत आला आणि त्याला सावरले... उचलून खुर्चीत बसवले आणि त्याला पाणी पाजले.... देवधर पुढे येऊन म्हणाला "पाहिलस त्यांना ?" प्रणीत म्हणाला "हो पाहिलं, पण मी त्यांची कश्याप्रकारे मदत करू शकतो .." 
देवधर म्हणाला "यात एक प्रॉब्लेम आहे.. तू जरी यांची मदत केली तरी देखील अजून आत्मे येत राहतील... असंख्य हे इतक्या सहजासहजी सुटणार नाहीत.. पण आपल्याकडे " अस म्हणत देवधर काही क्षण थांबला आणि त्याने आपल्या ड्रोव्हर मधून नोटपेड आणि पेन काढला.. व त्यावर काहीतरी लिहील आणि तो प्रणीतच्या हाती दिला..
त्यावर लिहील होत "मी हा दुसरा पर्याय, बोलून नाही सांगू शकणार ते सर्व ऐकतील.. आता आपल्याला जे काय बोलायचं आहे ते फक्त आपण इथ लिहूनच बोलूयात..प्रेतात्मे लिहिलेलं वाचू नाहीत शकत " प्रणीतने त्या खाली लिहिले "कोणता आहे तो दुसरा पर्याय मग ? " 
देवधर म्हणाला "आपल्याला या आत्म्यांना तुझ्या पासून वेगळ कराव लागेल.. आणि त्यासाठी आपल्याला त्या स्मशानात परत जाव लागेल तुझा तो शर्टचा तुकडा परत आणण्यासाठी आणि तो तुकडा आपल्याला नष्ट करावा लागेल.."
पुढे अवी म्हणाला "हे खूप रिस्की आहे देवधर तिथ रात्री काय चलत ते तुम्ही या क्लिपमध्ये पाहीलच आहे " देवधर म्हणाला "होय माहितेय पण एक ठराविक कालावधीतच ते घडत आपण त्या वेळेच्या आधी किंवा नंतर तेथे जाऊ शकतो " पण प्रणीत इकडे वेगळ्याच विचारात होता.
देवधर ने त्याला पाहत विचारल कि "काय झाल ? तू कसला विचार करतोयस? " त्यावर प्रणीत म्हणाला पण सध्या इथ जे अतृप्त आत्मे आहेत त्याचं काय ? त्यांना मुक्ती नको का द्यायला आपण ? " त्यावर देवधर त्याला पाहून हसत पुढे आला.. आणि म्हणाला "आज वर इथे खूपजन आले प्रेतात्म्या पासून सुटका करवून घ्यायला पण कोणी तुझ्यासारख म्हणाल नाही कि त्यांची मदत करावी " 
आपण या उपस्थित आत्म्यापैकी प्रथम तुझा तो क्लीनर त्याच्या बाबतीत पाहू. त्याची काय सहाय्यता करता येते ते ? चला त्या ऑफिसच्या ठिकाणी ""ठीक आहे ,चला " असे म्हणत प्रणीत आणि अवी पुढे चालू लागतात तेवढ्यात देवधर प्रणीतला थांबवत म्हणतो 
" पण प्रणीत एक सांगतो " प्रणीत उद्गारला "काय ते ? " "आपण फक्त एवढ्यांनाच मदत करू शकतो यानंतर जर अजून प्रेतात्मे येऊ लागले तर खूप अवघड होईल तुझ " ,देवधर आणि अस म्हणत देवधरने प्रणीत अवी आणि तनु त्याच ऑफिसच्या ठिकाणी चलायला सांगितल...
***सायंकाळची वेळ 
सायंकाळ झाली होती आणि तेव्हा सर्वजन ऑफिसमधील लोक निघून गेले होते. तेथे काहीजण साफ सफाई करणारे व बाकीचे माणस होते ते ती एक दोघच ते चौघे हि तेथे पोहोचले... ऑफिसच्या बाथरूमकडे ते जाऊ लागले.. पूर्ण ऑफिस रिकाम होत.. अवीने तनुला तिच्या केबिनमध्ये थांबायला सांगितल जर कोणी आल तर तिने त्यांना कळवाव
आणि इकडे हे तिघे बाथरूमच्या दिशेने जाऊ लागले... तेव्हा देवधरने अवीला तेथेच थांबवले आणि प्रणीतला एकट्याला पुढे जायला सांगितले.. आणि त्याने आपल्या खिशातून एक पॉकेट वॉच बाहेर काढली.. व त्यात वेळ पाहिला... आणि ती हातातच राहू दिली...
प्रणीत एकटाच त्या बाथरूमच्या दिशेने जात होता.. आणि काही क्षणातच तिथलं वातावरण बदलले. एकसर असे धुरकट वातवरण वातू लागले होते... प्रणीतला वातावरणात झालेला तो बदल लगेच जाणवला होता... जसा तो बाथरूमच्या दारातून आत गेला.. तेव्हा त्याचा पाय कश्यावर तरी पडला.. आजुबाजूच्या धुरकट वातावरणाने त्याला 
अंधुक अंधुक दिसून येत होत.. पण त्याच्या पायला लागलेला तो चिकट स्त्राव त्याला पुरेपूर जाणवत होता. खाली काय आहे ते त्याला दिसून आल नाही त्याने पायाच्या तळव्याला शिवले आणि तो हात वर आणला... आणि पाहिलं तर त्याच्या पूर्ण हाताला रक्त लागले होते...पायास झटका देत प्रणीत धड धड बेसिनच्या दिशेने मागे मागे जाऊ लागला तसा पच पच आवाज येत खाली सांडलेल रक्त त्याच्या पायाला लागत होत 
.. तेव्हा त्याच्या पुढ्यात एका वृद्ध माणसाची अर्धमेली अवस्था दिसली तोच तो क्लीनर होता. प्रणीतने त्याच्या कडे पाहिले तर तो प्रणीतच्या दिशेने हात करत होता.. आणि अचानक प्रणीतला मागून दोन आवाज ऐकू आले... "अरे तो बघ त्याला काय झालय ? , आपण त्याला वाचवायला हव ?" त्यावर दुसरा म्हणाला "अरे वेडा झाला कि काय नको ती परेशानी कशाला करून घ्यायची ? पुन्हा हे आपल्याच अंगी येईल चल इथून ?"
प्रणीतने त्यांच्याकडे पाहिले पण त्यांना तेथे प्रणीत दिसत नव्हता तो वृद्ध क्लीनर मदत मागण्यासाठी हात पुढे सरसावत होता. प्रणीत मदतीसाठी पुढे त्याच्याकडे धावणारच होता कि मागून देवधर आला आणि त्याने त्याला पडकले.. "तो ऑल रेडी मेलेला आहे तू त्याला वाचवू नाहीस शकत " प्रणीत म्हणाला "त्या दोघ जणांनी जर मदत केली असती तर हा वाचू शकला असता " देवधर म्हणाला "तू त्या दोघांना ओळखतोस का ?" 
त्यावर प्रणीत म्हणाला "हो त्यापैकी एक जन आमचा बॉस नीरज होता आणि मला पक्क ठाऊक आहे कि त्यानेच त्याच्या बायकोचा हि खून केला आहे " आणि पुढच्याच क्षणी तेथे वातावरण पूर्ववत झाले.. आणि ती क्लीनरची डेडबॉडीदेखील आणि प्रणीत व देवधर तडक तेथून बाहेर पडले... व अवी आणि तनु देखील त्यांच्या पाठोपाठ आले...
आणि ते तसेच त्यांच्या बॉसच्या घरी पोहचले नीरज आतमधून दार उघडण्यास तयार होईना अस वाटत होत म्हणून त्या तिघांनी ते दार तोडायचं ठरवल आणि आत गेले.. आणि आत पाहिलं तेव्हा... तेव्हा "नीरज त्यांना पंख्याला गळफास घेऊन लटकलेला दिसला..." आणि त्याच्या पायाखाली चिट्ठी पडलेली दिसली..
त्यात लिहील होत कि "मी माझ्या पत्नीचा खूप छळ केला माझे अफेअर तिला माहित झाले होते.. रागाच्या भरात येऊन मी तिचा खून केला पण त्यानंतर मला माझ्या चुकेची जाणीव झाली मला पश्चाताप झाला मी खूप मोठी चूक केली " चिट्ठीवर काही ठिकाणी ओलसर डाग होते.. त्याच्या अश्रूचे प्रणीतने ती चिट्ठी वाचली आणि वरती पाहिले तेव्हा तो घाबरून मागेच सरकला.. तेव्हा देवधर हि तसाच मागे झाला.. त्या दोघी वरती पाहिलं तेव्हा पंख्याला लटकणाऱ्या नीरजच्या पाठीवर त्याची पत्नी देखील बसलेली त्यांना दिसली..
याचा अर्थ असा कि क्लीनर आणि नीरज बॉसची पत्नी या दोघांनाहि मुक्ती मिळाली आहे तर... देवधर उद्गारला "मुक्ती भेटलीय पण ते अजून देखील तुझ्याशि जुडलेले आहेत त्यांना जर स्वतंत्र व्हायचं असेल तर ते तुला देखील नेतील नाहीतर ते कायम तुझ्याशी जुळतील आणि तुला जगू देणार नाहीत " अवी पुढे येत म्हणाला "मग आता पुढे ? आणि अजून त्या दोन मुली देखील आहेत ना " देवधर म्हणाला "नाही त्या अतिरिक्त आहे .. तश्याच प्रकारचे अजून आत्मे येतील तुला जुड्तील आणि तुला जगू देणार नाहीत "
आपल्याला आज रात्रीच तेथे त्या स्मशानात जाव लागेल.. " देवधर म्हणाला "अवी तुम्ही जेव्हा त्या शुटींगसाठी गेलो होतो तेव्हा साधारणत: वेळ काय झाली होती.. " अवी म्हणाला "एक दोन वाजले होते रात्रीचे.. " देवधर म्हणाला "आपल्याला आज रात्रीच जायचं आहे तिथ.. तयार राहा तिथ काय असेल काही सांगता येनार नाही"
आणि प्रणीत तू शक्य तितक अवी सोबतच रहा. तू जर एकटा राहशील तर तुझ्या जीवाला धोका होऊ शकतो. ते प्रेतात्मे अजून सुद्धा गेलेले नाहीयेत काय सांगाव रात्रीपर्यंत अजून ते वाढतील " प्रणीत म्हणाला "मग आपण आताच जाऊन तो कपडा नष्ट करून येउयात " देवधर उद्गारला "नाही या वेळी तिथ लोक असतील बरेच त्यांना आपल्यामूळ त्रास नको व्हायला "
...
रात्रीचे आकरा वाजले...
इकडे प्रणीत आणि अवी तनुच्या घरी आले होते.. त्यांना काही तास भराची अजून वाट पहायची होती देवधर तिथेच त्यांना भेटणार होता...जाग रहावी यासाठी तनुने तिघासाठी कॉफी बनवली होती. तनु किचनमध्ये होती आणि अवी व प्रणीत बाहेर हॉलमध्ये सोफ्यावर बसले होते..तेव्हा अचानक बाहेरून दोन चार कुत्र्यांचा भुंकण्याचा आवाज येऊ लागला. अवी थोडा डोळे बंद करून बसला होता... त्याला काही न बोलता प्रणीत जागेवरचा उठला आणि
खिडकीच्या दिशेने निघाला आणि तिथ त्यान पाहिलं कि बाहेरून बरेच कुत्रे घराकड पाहून भुंकत होते.. प्रणीतने त्या सर्वाना हाड हाड म्हणून हाकलले.. आणि परत सोफ्यावर आला..तेव्हा तनु कॉफी घेऊन आली होती आणि अवीदेखील जागा झाला होता. त्याने प्रणीतला विचारले "कसला आवाज होता रे तो ?" प्रणीत उत्तरला "अरे कुत्रे भूंकत होते " असे म्हणत त्याने टेबलवरील कॉफीचा कप उचलला आणि पिऊ लागला... कि त्याला काही सेकंदासाठी अस वाटल कि तनुच्या मागे कोणी तरी उभा होत आणि पुढच्याच क्षणी ते नाहीस झाल
प्रणीतने एकवेळ उठून पाहिलं कोणी तनुच्या मागे तर लपलेलं नाही... पण तस नव्हत कोणी तिथ... अवीने प्रणीतला तस पाहून विचारल "प्रणीत, काय झाल रे ?" प्रणीत "अरे अस वाटल कि कोणीतरी तनुच्या मागून गेल..पण पाहिल्यावर तर कोणी नाहीये तिथ " अवी म्हणाला हे बघ एका ठिकाणी बसून रहा थोड्यावेळातच देवधर येतील मग आपण निघू.. प्रणीत थोडासा थकल्या सारखा झाला आणि जागी परत येऊन बसला... तो बसणार तितक्यातच ... आता अफाट कुत्रे भुंकत होते भुंकत होते नाही ते गळा फाडून इवळत होते.. त्याचं इवळन कानाचे पडदे फाडणार होत 
ते सर्व घराकडे पाहत इवळू लागले होते.. प्रणीत तेव्हा मागे वळून पाहिले त्याच्याकडे तोंड करून तनु आणि अवी उभा होते.. आणि त्या सोबतच भयंकर अगदी भयंकर प्रेतात्मे त्याला त्यांच्या अवतीभोवती दिसले... ते सगळे प्रणीतच्या अवती भोवती येऊ लागले.. आणि अवी व तनु त्याला दूर जातायत अस दिसू लागले.. पुढच्याच क्षणी दारातून आतमध्ये कोणीतरी आले आणि त्याने प्रणीतला ओढत घराबाहेर नेले.. तनु आणि अवी त्याच्या पाठोपाठ धावत बाहेर पडले.... प्रणीतने डोळे उघडून पहिले तर समोर देवधर होता.. अवी व देवधर त्याला गाडीत बसवत होते... देवधरने गाडी पळवली आणि तेथून ते निसटले 
काही वेळेनंतर प्रणीत शुद्धीवर आला..व त्याने उठून इकडे तिकडे पहिले तेव्हा त्याला अवी तनु आणि देवधर दिसले... बऱ्याच वेळाच्या प्रवासानंतर ते त्या जुन्या स्मशानभूमीत पोहोचले.. प्रणीत तो पर्यंत व्यवस्थित झाला होता...त्या तिघानसोबत तनु देखील गाडीतून खाली उतरली. त्यांनी torch लाईटस घेतल्या.. व स्मशान भूमीच्या गेटवरती आले... देवधरने सर्वत्र नजर टाकली कोणी नाही याची खात्री केली व तेथे असलेल्या त्या तारेच्या कुंपणाला असलेल जुनपुरान गेट उघडल..
चर्रर्र आवाज करीत ते उघडल.. आणि ते चौघे हि आतमध्ये दाखल झाले.. देवधरने प्रणीतला विचारल तू कोणत्या रंगाचा शर्ट घातला होता त्या वेळेस... प्रणीत म्हणाला "चेक्स लाल रंगाचा होता. " सर्वजन पसरले आणि सर्वांनी आपापले फोन चालू केले व ब्लूटूथला कनेक्ट केले.. सगळे जन इकडे तिकडे पसरून शोधू लागले..काही ठिकाणी चिता जळत होती तर एक-दोन ठिकाणी शांत झालेली होती... प्रणीत एकटाच जरा जास्त अंतरावर पोहोचला.. व आजूबाजूला पाहू लागला... कि तेवढ्यात त्याला मागून कोणाची तरी येण्याची चाहूल लागली.. आजूबाजूला जमिनीवर पसरलेल्या पाचोळ्याने त्या मागून येणाऱ्या संदिग्धची चाहूल प्रणीतला झाली.. पाचोळ्याचा आवाज वाढला याचा अर्थ मागून येणाऱ्याची गती हि वाढली आणि पुढच्याच क्षणी प्रणीतच्या डोक्यात एक जोरदार फटका बसला.. मागे उभा असलेल्या त्या संदिग्ध व्यक्तीच्या गळ्यात त्याचा हात एका माळेत अडकला व ती माळ तुटून तेथेच खाली पडली.. त्याने ओढत फरफटत प्रणीतला नेले 
ब्लूटूथ वरती प्रणीतचे काही उत्तर येत अहि हे पाहून अवी त्याला शोधण्यात व्यस्त झाला.. इकडे देवधर आणि तनु हि त्यांच्या बाजूस शोधू लागली.. अवीला देखील दूर आल्यावर कोणीतरी घात केला.. आणि त्याला हि ओढत नेले.. अवीने त्याला प्रतिकार केला..पण त्या व्यक्तीने अवीच्या डोक्यात दगडाने वार केला त्याने अवी इव्हळला 
देवधर आणि तनु त्या दिशेने धावले.. लाईट्स च्या उजेडात त्यांनी पहिले कि तेथे खाली पाचोळ्यावर रुद्राक्ष पडले आहेत.. देवधरने ते हातात घेतले.. आणि त्याच्या तोंडून एक उद्गार बाहेर पडले "अघोरी! तनु चल लवकर " असे म्हणत ते आवाज न करता धावत आणि दक्ष राहून अवी व प्रणीतला शोधू लागले.. तेव्हा एका ठिकाणा हून जाता जाता तनुच्या पायात काहीतरी अडकले...व ती खाली पडली..
देवधरने तिला उचलले.. आणि तिच्या पायात अडकलेला तो कपडा काढू लागला.. देवधर ने तो कपडा काढला आणि फेकणारच होता.. कि अचानक त्याच्यामध्ये चकित करणारा उत्साह निर्माण झाला... आणि त्याने आपल्या हातातील कपड्याकडे पहिले व त्यावर लाईट मारली तर तो तोच प्रणीतच्या शर्टचा तुकडा होता. लाल रंगाचा चेक्समधील तनु आणि देवधर दोघे हि खुश झाले.. पण इकडे प्रणीत आणि अवी संकटात होते.. देवधरने तो कपडा आपल्या खिशात घट्ट दाबून ठेवला.. आणि त्या दोघांनी झाडीतून लपून पाहिलं तेव्हा..
समोर त्यांना एक जळणारी जिवंत चिता दिसली.. आणि बाजूलाच रक्तबंबाळ चेहरा झालेले झाडास बांधलेले अवी आणि प्रणीत त्यांना दिसले.. तेव्हा ते अघोरी आता त्या चिता समोर नाचणार होते.. त्यांचा तो भयंकर नाच सुरु झाला... देवधरने मागचे पुढचे काहीच न पाहता त्या अघोरी लोकापासून लपत अवी आणि प्रणीतकडे धाव घेतली.. ते दोघे थोडे शुद्धीत आले.. अवी चांगलाच शुद्धीत आला देवधर त्यांना सोडवत होता हे पाहून त्याने प्रणीतला उठवण्याचा प्रयत्न केला..प्रणीत तसा उठला आणि इकडे अवीला दिसले कि एक अघोरी देवधरच्या दिशेने दगड घेऊन धावत येत आहे.. अवीने त्याला "देवधर मागे बघ .." असे ओरडला.. देवधरने त्या अघोरीचा वार चुकवला 
आणि त्याला एका लाथे सरशी दूर पाडले...तेव्हा बाजूचे दोन अघोरी चीतेतील जळते लाकड घेऊन देवधर वर धावून आले.. आणि तेव्हा देवधरने प्रणीत आणि अवीला सोडवले... अवी उठला आणि त्यांनी एका अघोरीला जोराचा धक्का दिला तसा तो अघोरी.. मागे जळणाऱ्या चितेत जाऊन पडला..
आणि तो जिवंत जळू लागला... काही वेळेतच आजूबाजूच्या चिता आपोआप पेट घेत जळू लागल्या व त्या मधून असंख्य आत्म्याचा आवाज येऊ लागला...तो दुखदायक आणि त्रासाने भरलेला होता.. जणू सर्व पिडीत प्रेतात्मे रडत आहेत.. देवधरने कसबस स्वतःला सावरले आणि एका अघोरीला पकडले..व त्याचा गळा दाबून त्याला विचारू लागला... "सांग आम्ही हा कपडा कसा नष्ट करू..." तो अघोरी हसू लागला.. कि तितक्यात प्रणीतला आणि देवधरला जाणवले कि त्याच आजुबाजूच्या चितेतील प्रेतात्मे बाहेर येत आहेत..देवधरला त्या हसणाऱ्या अघोरीचा राग आला आणि त्याने त्याला त्या प्रेतात्म्या कडे फेकण्याची धमकी दिली... त्या अघोरीने न काही बोलता...
त्या मुख्य जळणाऱ्या चिते कडे इशारा केला ज्या चिते भोवती अघोरी नाचत होते.. देवधरने त्याला उत्तर दिले "जा नरकात जा " आणि असे म्हणत त्याने त्या अघोरीला त्या आत्म्याच्या दिशेने फेकले... त्या आत्म्यांनी त्या अघोरीच्या अंगाची आणि आत्म्याची राख करून टाकली... इकडे देवधरने प्रणीतला उचलले व त्याच्या हातात तो कपडा थमवला आणि "प्रणीत जा लवकर आणि हा कपडा त्या चितेत टाक " प्रणीत आपली सर्व ताकत लावून धावू लागला .. तोवर सर्व प्रेतात्मे त्याच्या मागे येऊ लागले.. तो जोरात धावत पोहोचला.. इकडून मागून त्या आत्म्यांनी प्रणीतला शिवलेच होते आणि प्रणीतच्या हातून तो कपडा त्या चितेत पडला आणि पडताच क्षणी त्या चितेने आक्राळविकराळ रूप घेत सर्व प्रेतात्म्याना आपल्या मध्ये सामावून घेतल...
आणि त्या चितेचा तेथेच विस्फोट झाला... प्रणीत तेथे मृत अवस्थेत पडला होता. देवधर आणि अवी आणि तनु त्याच्याकडे धावले व त्यांनी त्याला उचलले.... आणि प्रणीतने डोळे उघडले तेव्हा त्याने स्वतःला हॉस्पिटलमध्ये पाहिलं एका बाजूला अवी आणि तनु व एका बाजूला देवधर उभा होता... त्याने सर्वांना एक स्मित हास्य दिल. पण देवधरकडे पाहून अचानक त्याच्या चेहऱ्याचा रंगच उडाला.. समाप्तः धन्यवाद मित्रानो तुम्हाला खूप वाट पहावी लागली यासाठी आशा आहे आपणा सर्वांना हि कथा नक्की आवडेल.