नमस्कार मित्रांनो, आज जी सत्य घटना मी सांगणार आहे ती 1993 -94 साली घडलेली आहे. 1993 साली लातूर जिल्ह्यात खूप मोठा भूकंप झाला होता, किल्लारी या गावी.
भूकंप इतका अचानक आणि मोठा झाला त्यामुळे हजारो संसार जिवंत गाडले गेले.
या आपत्ती निवारणासाठी अनेक डॉक्टर्स, कर्मचारी, पोलीस, स्वयंसेवक मदतीसाठी आले होते. अनेक रुग्णवाहिका आणि शववाहिका होत्या.त्यातल्याच एका शववाहिकेचा ड्रायवर सुधीर होता. दिवस रात्र शव किल्लारी हुन लातूर च्या शासकीय रुग्णालयात नेणं हे त्याच काम होत. शेकडो शव मातीच्या ढीगाऱ्यातून काढले जात होते.सुधीर सोबत एक सहायक असायचा. त्या दिवशी रात्री 8 च्या सुमारास ते दोघ एक प्रेत घेऊन शववाहिनी घेऊन निघाले होते.किल्लारी पासून थोडेच पुढं गेले असतील तोच सहायकाला वरिष्ठांचा फोन आला व त्याला तातडीने बोलवलं गेलं.त्यामुळे आता शववाहिनी घेऊन सुधीर एकटाच पुढे निघाला.रात्रीचा अंधार आणि त्यात बाहेर भयाण शांतता.. गाडीत पाठीमागे प्रेत आणि सुधीर चालवतोय... सुधीर तसा धीट होता कारण रोज रोज मृतदेह पाहून पाहून मन खंबीर झालं होत. 
तो किल्लारी पासून आता बऱ्यापैकी पुढे आला होता, पुढच्या फाट्यावर तो लातूर साठी वळणार होता, तेवढ्यात 'फट फट फट फट...फट ' असा आवाज येऊ लागला, सुधीर नी गाडी थांबवली आणि खाली वाकून पाहिलं, तर एक लोखंडी पट्टी निघाली होती आणि तिचा आवाज येत होता, सुधीर नि पट्टी काढून टाकली आणि गाडी चालू करून पुढे निघाला.अगदी 2 च मिनिट झाले असतील, परत आवाज आला, आणि यावेळी जरा मोठ्याने आला...'धप धप धप्पप..' कोणी तरी मागून त्या शववाहिनी च दार वाजवत आहे अस वाटत होत. सुधीर ला वाटलं परत काही तरी निघाल, म्हणून त्याने गाडी थांबवली, खाली तर काही नव्हत, म्हणून त्याने मागचं दार उघडलं आणि आत मध्ये ठीक आहे ना हे पाहण्यासाठी तो थोडा आत मध्ये वाकला, तेवढ्यात ते प्रेताने डोळे मोठे केले आणि हात वर करून सुधीर चा गाळा पकडला. आता मात्र सुधीर प्रचंड घाबरला, त्याला काहीच कळेना हे काय होतंय. त्याने पटकन दार बंद केले आणि पुढे ड्रायविंग सीट वर बसला, गाडी चालू करू लागला तर गाडी चालू होईना.मागून आता जोर जोरात धप धप आवाज येत होता आणि गुरगुरण्याचा आवाज येत होता.भीतीने पूर्ण थरथरू लागला. तेवढ्यात त्याला समोरून एक बैलगाडी वाला येताना दिसला. सुधीर पटकन गाडीतुन उतरला आणि बैलगाडीवाल्याकडे धावला, बैलगाडी वाला खाली उतरला त्याने सुधीर ची विचारपूस केली, तो माणूस चांगला धिप्पाड होता. तो सुधीर ला बोलला कि चल दाखव मला, कोणत प्रेत काय करत ते मी पाहतो..
सुधीर मागून चालू लागला, त्या माणसाने शव वाहिनी च दार उघडलं आणि त्या प्रेताकडे पाहून दात विचकावून मिस्कील हसला. तसे ते प्रेत मोठं मोठ्याने ओरडू लागले, सुधीर चा पूर्ण थरकाप उडाला. त्या माणसाने चक्क त्या प्रेताचा हात घट्ट पकडून तोंडाजवळ नेला आणि खचकन एक लचका तोडला, तस ते प्रेत मोठ्याने किरट्या आवाजात विव्हळू लागले.सुधीर च लक्ष त्या माणसाच्या पायाकडे गेलं तर त्या माणसाचे पाय उलटे होते, आणि तो माणूस खविस होता.
आता मात्र सुधीर पूर्ण गळून गेला, त्या प्रेताचा मोठा आवाज, समोर खविस... सुधीर च्या तोंडातून शब्द निघेना, हातपाय थंड पडलेले. पूर्ण शक्तीनिशी सुधीर तिथून मागे न पाहता पळत सुटला. पुढे रस्ता त्याला उमजत नव्हता,डोकं बधिर झालं होत, समोरून एक ट्रक येताना दिसला.पण आता त्याला सगळंच धोकादायक वाटू लागलं, त्यामुळे तो ट्रकवाल्याकडे न पाहता पुढे पळत राहीला, पण थोड्याच अंतरावर गेला तेव्हा अचानक काही कुत्रे भुंकत त्याच्याकडे येऊ लागले, त्याला भोवळ आली आणि तो पडला.जेव्हा सुधीर ने डोळे उघडले, सकाळ झालेली होती. समोर त्याचेच काही सहकारी, आणि काही लोक होते. त्या ट्रक ड्रायव्हर ने सुधीरला पडलेले पाहिले होते आणि त्याची मदत केली होती. कर्मचाऱ्यांना ते प्रेत शव वाहिनी जवळ छिन्न विच्छिन्न अवस्थेत सापडलं.
सुधीर जिथे पडला होता तिथंच समोर एक दत्ताच मंदिर होत.सुधीर चे दैव बलवत्तर म्हणून तो वाचला.... त्या कुत्र्यांमुळे ..!!!! Sunil Tarwal