माझा भाऊ तुषार हा ३१ डिसेंबर ची पार्टी करायला त्याच्या मित्राकडे म्हणजेच संदीप कडे गेला होता...
तुषार हा प्रकल्प्गस्त म्हणून गावातच एका कारखान्यात अकौंटटनट म्हणून कामाला लागता होता..मोठी कंपनी गावात आली असल्यामुळे आणि एमकॉम शिकला असल्यामुळे तो ह्या पदावर चांगल्या पगारात चिकटला होता....३१ तारीख जरी असली तरी आज ऑफिस मध्ये मंथली क्लोजिंग होते हे तुषार च्या लक्षात आले नव्हते..म्हणून साहेबाने त्याला उशिरापर्यंत थांबायला सांगितले आणि ताळेबंद फ़ाय्नलाइज करायला सांगितले...इथे घड्याळात ७.३० वाजले होते आणि त्याला मित्राचा फोन आला कि तू येतो आहेस कि नाही...मी सर्व तयारी केली आहे तू फक्त फरसाण आणि मसाला शेंगदाणे घेऊन ये...तुषार बोलतो अरे मला अजून एक तास भर जाणार आहे तोवर तुम्ही सुरवात करा मला इथे बॉस ने बेलन्स शिट ट्यालि केल्याशिवाय जायचे नाही असा बजावून सांगितले आहे....तितक्यात त्याच्या मित्र संदीप ने एक शिवी हासडली, तुषार साल्या तुझ हे नेहमीच आहे...आणि तुझा तो फोम्न्या बॉस पण ....तुषार ने हसत फोन ठेवला आणि तो त्याच्या कामाला लागला ..तो ऑफिस मध्ये एकटाच होता आणि त्यांचा शिपाई प्यून भोलाराम पासवान...भोला हा उत्तर भारतीय होता पण कामाला सदैव हसतमुखी तयार असायचा..भोला तुषार ला म्हणाला कि साहब आपके लिये कॉफी लेके आता हू गरमागरम आपको भी काम करणे भी स्फूर्ती आ जायेगी...त्यावर तुषार ने हसून होकार दिला...तुषार एकीकडे वाउचर वेरीफाय करत होता,आवश्यक तिथे एडजस्टमेंट करून घेत होता...आणि आता सारखे अद्यावत सोफटवेयर असल्यामुळे तुषार हि कला अवगत झाली होती...एकीकडे तुषार कम्प्युटर वर कि बोर्ड रटवत होता आणि भोला पण एकीकडे त्याच्याशी गप्पा मारत होता...त्यावर अचानक भोला म्हणाला कि साहेब तुम्ही आज रात्री घरी जाऊ नका ..इथे ऑफिस मध्येच थांबा वाटल्यास मी तुमचे जेवण बाहेरून ऑर्डर करून मागवतो आणि तसे पण आज ३१ डिसेंबर आहे त्यामुळे हॉटेल्स पण उशिरा चालू असतील...तुषार त्यावर म्हणाला कि देख भोला आज मुझे जान हि ही...तिकडे माझे दोस्त माझे वाट पाहत आहेत...तुषार एक टिचकी एन्टर बटनावर मारून म्हणाला देख भोला फायनल ड्राफ्ट रेडी हो गया...अपना काम तमाम अभी अपुन छूउ..मंतर....आणि त्याने एक एक सोफ्ट कोपी कंपनीच्या डायरेक्टर,सीइओ,आणि बॉस ला मेल केली ..तोवर घड्याळात ९ वाजले होते ...भोला बोलला साहब तुम्ही थांबा प्लीज माझ ऐका आज तुम्ही जाऊ नका...वाटल्यास तुम्ही हवी ती पार्टी इथे करा ..एक एक पेग मला पण होऊन जाइल....आता रात्र झाली आहे ऑफिस मध्ये कोण येतेय पाहायला आणि अश्या रात्री तुमचे बाहेर जाने बरे नाही...तुषार ची थोडी हटली आणि म्हणाला देख भोला तुझे दारू चाहिये तो ये ले पैसा देता हू ....ये नौटंकी मुझपे मत आज्माना...और मुझे जाणे दे ....तेव्हा भोला म्हणाला साहेब वोह अपना तरवळ तिठा है ना,उधार एक इमली का पेड है ...तुषार म्हणाला हो माहित मग त्याचे काय...तसा भोला म्हणाला साहब उधार सुना है अजिबो गरीब किस्से होते रेहते है दर रात को...कोई लडकी वाह पे दिखती है..नाजाने बहुत सी घटनाए होती आ राही है ....त्यावर तुषार हसून बोलला कि भोला तुझे पिणे से पेहले हि चढ गयी तू भी घर जाके सो जा...और आज ३१ है...कोई भूत वूत नही होता है...सब घर के भूत आज के दिन रस्ते पे रेहते है...एवडे म्हणून तुषार ने बाइक ची चावी घेतली नि निघाला....संदीप चे फार्महाउस १६ किमी अंतर्वर होते....तुषार ने बाइक स्टार्ट केली आणि घड्याळात वेळ पाहून त्याने एक्सिलेतर वाढवला आणि बेफाम बाइक पळवत सुटला...रस्त्याला वाहने तशी कमी होती पण बर्यापेकी वर्दळ होती...संदीप चे फार्म हाउस मेन हायवेपासून ५ किमी आत होते...तसा तो तरवळ फाट्यावरून आत घुसला आणि घड्बडीत रस्त्यावरून बाइक नेऊ लागला...तेवड्यात अचानक समोरून एक डुक्कर पुढ्यात आला आणि रस्त्याच्या मधोमध आडवा पडून राहिला...तुषार बोलला च्या आयला हा पण आताच मध्ये थब्कल घालून बसला...डुक्कर मोठमोठ्याने गुरगुरत होते...तुषार सारखा एक्सिलेतर वर जोर काढून हेड लाईट फोकस करत होता ...मोठमोठ्याने होर्न वाजवत होता....तरीपण डुक्कर काही हटायला तयार नाही...तेवड्यात तुषार च्या मोबिल वर संदीप चा काल आला..संदीप बोलला तुषार आहेस कुठे निघालास ना मगाशीच मग कुठे मारतोय्स...तुषार बोलला कि अरे यार संदीप मोठा घोळ होऊन राहिलंय,रस्त्यात डुक्कर आडवा पडलाय पण उठायचे नाव घेत नाही...आणि एकदम रानटी दणकट डुक्कर आहे साला...आपलीच फाडेल इथे म्हणून शांत पाने तिथेच उभा राहून अडकलोय...त्यावर संदीप बोलला अरे साल्या तू थांब तिकडेच मी आलो..माझी बंदूक घेऊन...३१ डिसेंबर ची पार्टी नक्कीच जोरात सेलिब्रेट करू...तुषार बोलला अरे नको यार..कोणी पहिले तर आपले बारा वाजतील...थांब मी आलोच...तितक्यात तुषार ने फोन ठेवला आणि समोर पाहतो तर काय डुक्कर गायब..तुषार विचारात पडला साला आता इथे होता मग गेला कुठे...असो बर झाल गेला तो..आपला मार्ग मोकळा म्हणत त्याने बाइक स्टार्ट केली आणि जाऊ लागला ...तेवड्यात समोरून मोठा लाईट चा फोकस त्याच्या डोळ्यावर पडला..कारण समोरून शेवटची फेरी असलेली एसटी बस येत होती...म्हणून तुषार ने त्याला साईड दिली..तितक्यात एसटी वाला अचानक थांबला आणि तुषार ला बोलला कि ओ साहेब कुठे जात आहात...तो म्हणाला मी आता तरवळ ला निघालोय..एसटी चालक म्हणाला कि पुढे जात असाल नीट सांभाळून जा तुमच्या रिस्क वर..किवा नाही गेलात तरी चालेल...त्यावर तुषार बोलला कि का काय झाले...एसटी वाला म्हणाला कि मला मगाशी भुताटकी दिसली नारंगी चीन्चेजवळ ..त्या चिंचेच्या झाडाजवळ....तुषार बोलला म्हणजे ...एसटी ड्रायवर बोलला कि झाडाजवळ एक जखिण उभी आहे....मी पहिले तसे एसटी ना थांबवता सुसाट पळवत इथे कसाबसा आलोय...आणि तो एसटीवाला निघून गेलाआता तुषार ला थोडी भीती वाटू लागली...संदीप ला विचारू म्हंटले तर संदीप आपली आयुष्यभर टेर खेचत राहील ह्या हिशोबाने तो एकटाच देवाचे नाव घेऊन कसा बसा पुढे निघाला....थोडे पुढे आल्यावर तुषार ला कसला तरी वास येऊ लागला...हो तसाच जसा एखाद्या मैताला मडक्यात त्या तूप धुपाचा वास येतो तसा...म्हणून त्याची नजर रस्त्याच्या पलीकडे गेली तर पाहतो तर काय....पांढरी शुभ्र हळद पिंजर टाकलेली तिरडी सजवलेली होती त्यावर फुले होती आणि बाजूला ते मडके पण होते...आणि मुख्य गोष्ट म्हणजे आजूबाजूला कोणी चीट पाखरू पण नव्हते....दूर लांबवरून तुषार ला २-३ मशाली दिसू लागल्या त्या जस जश्या जवळ येत होत्या तश्या त्या अधिक स्पष्ट दिसत होत्या..आता अगदी स्पष्ट दिसले कि त्या मशाली कोणाच्या हातात दिसत नव्हत्या तर आपुनच हवेतल्या हवेत येत होत्या आणि गोल गोल फिरत पण होत्या...तुषार झाला एकदम कावराबावरा आणि त्याची चड्डीच काय बाई ती पिवळी व्हयाची बाकी राहिली होती....तुषार थरथरत्या हाताने बाइक स्टार्ट केली आणि पुढे जाऊ लागला...मनात देवाचे स्मरण करत होता...आणि अजून पुढे गेल्यावर त्याला एक विचित्रच दृश्य दिसले...ते म्हणजे एका लाकडी खुर्चीवर एका स्व्वाशीन मुलीला अगदी हिरवी साडी नेसून नटवून कपाळात कुंकवाचा माळा भरून सजवून ठेवली होती ....पण आजू बाजूला एक माणूस कोण दिसत नव्हता हे पाहून तुषार ला घाम्घामून घाम फुटला....त्या बाईचे डोळे तसेच उघडे निपचित पडलेले होते.आजूबाजूला श्रीराम जयराम श्रीराम असा आवाज येत होता पण दिसत तर मात्र कोण नव्हते...मोठमोठ्याने कोण तरी मुली बाया रडत होत्या...तुषार ने ना राहवून आवाज दिला कि ए कोण आहे रे....साल्या कोण आहे तो समोर ये ...मला माहित आहे आज ३१ डिसेंबर आहे म्हणून हे सर्व गेम खेळतोय...बाहेर ये रे कोण आहे तो ..मग बघतो तुला....आता तुषार ने ठरवले कि काही झाले तरी बाइक थांबवायची नाही आणि थेट संदीप च्या फार्म हाउस लाच थांबायचे....त्याने पुन्हा गाडी स्टार्ट केली आणि तो जाऊ लागला...अचानक तुषार च्या कानाजवळ बांगड्यांचा खन्न खन्न आवाज आला तसा त्याचा बाइक चा कंट्रोल सुटला आणि कशी बशी पाय घासत पुसत बाइक थांबवली...पुन्हा त्याने बाइक चालू केली....आणि कोणतरी स्त्रीपुरुष अश्या मिश्र आवाजात बोलू लागला....पण नेमके काय बोलणे होते ते त्याला समजत नव्हते.....तुषार ने हिम्मत केली आणि ताकद एकटवून बाइक पुन्हा चालू केली आणि मोठमोठ्याने देवाचे श्लोक म्हणत संदीप च्या फार्म हाउस ला पोहचला आणि धावतच संदीप आणि त्याच्या मित्रांसमोर हा आडवा घामाघूम होऊन पडला ....तसे सर्व जन तुषार काय झाले,,,काय झाले तुषार बोल नां...विचारू लागले....तुषार शांत केले आणि त्याला थोडी बियर दिली ...तेव्हा कुठे स्थिर झाला..आणि घडला प्रकार सांगितला....तेवड्यात संदीप बोलला ...ओह्ह शिट्ट ..म्हणजे च्या आयला हा झेंगट खरा आहे तर....तुषार त्यावर उत्तरला काय रे काय खरे आहे...संदीप बोलला अरे आता परवाचीच गोष्ट आहे ..नारिंग गावात ३१ डिसेंबर एन्जोय करायला आलेल्या एका जोडप्याला काही लोकांनी अडवले आणि त्यात त्या विवाहित बाईला अनैसर्गिक पाशवी कृत्य करून तिला तिथेच ठार मारले आणि त्या माणसाला पण तिथेच ठार करून मारले...अरे जस्ट पर्वा मंगळवारची गोष्ट आहे...२९ ची ....तुषार पण बोलला यार साला खरोखर मी वाचलो नाहीतर आज माझा मुद्दा होता....तेव्हा संदीप बोलला कि सगळेजण आज पिउन जेवून इथेच झोप आणि सकाळीच जावा....नाहीतर च्या आयला तुमच्यातला एक जन अजून मारून तिथे भूत बनून मानगुटीवर बसायला मोकळा...असे म्हणत सर्वांनी हसत चेस केले आणि दारू चा ग्लास तोंडाला लावला..
टीप: काही ठिकाणी चोर्या मार्या करून तरुण मुलीला बाईला रेप करून मारले जाते तिथे अश्या घातला सरास होत असतात...आणि हि पण