Tuesday, March 29, 2016

मी सुजित जमादार मित्रहो मी तुम्हाला आज एक वेगळाच किस्सा सांगू इच्छितो जो माझ्या मावशीच्या मुला सोबत झाला होता..
मित्रहो ज्या प्रमाणे आपल्या हिंदू समाजात भूत प्रेत मानल जात त्याच प्रमाणे आपल्या मुस्लीम समाजाच्या बांधवामध्ये देखील " जिन्न " हा प्रकार आढळून येतो..अस म्हणल जात कि काही प्रसिद्ध ठिकाणच्या मस्जिद च्या दरवाज्यामध्ये किवा उंबऱ्यात किवा त्या मस्जिदच्या आवारात 
रात्रीच्या वेळी अल्लाहचे गुलाम असणारे ते जिन्न नामक भूत कैद असतात... जिन्न मध्ये देखील बरेच प्रकार आढळून येतात. काही चांगले तर काही वाईट असतात.. जर वाईट जिन्न कधी एखाद्याच्या मागे लागले तर त्याच आयुष्य उध्वस्त करून टाकतात.. 
तर आजची हि घटना त्यावरच आधारित आहे माझी मावशी आणि तिचा मुलगा म्हणजे माझा मावस भाऊ साहिल (नाव बदललेले ) हे नळदुर्ग(ठिकाण बदललेले ) येथे राहत होते... माझा मावस भाऊ चांगला नौकरीला लागलेला होता..जॉब पण लागला होता त्याला..
शनिवार-रविवार मित्रांसोबत तो बाहेर फिरायला करायला जायचा...साहिल नाव होत त्याच...
तर असाच एक दिवशी सोमवारी संध्याकाळी जॉबवरून तो घरी आला.. हि घटना त्याच्या आईने मला सांगितली होती. जॉब वरून घरी आल्यावर तो दोन एक दिवस त्याच्या खोलीतून बाहेर यायला तयार होत नव्हता... आईने त्याच्या दरवाजा ठोठावला तरी तो बाहेर येत नसायचा.. रात्री अपरात्री त्याच्या खोलीतून चाबकाचे आवाज यायचे..
त्याच्या आई-बाबांनी म्हणजे माझ्या मावशीने व काकांनी त्याच दार कसतरी उघडल आन ते आत गेले.. आणि त्यांनी पाहिलं.. साहिल फक्त बेडवर पडलेला असायचा... आणि त्याच शरीर जस कि कोणीतरी चाबकाने मारतय अस उडायचं... माझ्या मावशीने साहिलला जाऊन धरल पण तो चाबकाचा आवाज तसाच यायचा फक्त 
आणि साहिल तडफडायचा.. अस एकूण ५ दिवस चालल.. साहिलच ऑफिसला जान बंद झाल...होत. माझ्या मावशीने म्हणजे साहिलच्या आईने त्याला सगळ्या दवाखान्यात नेले .. देव-देव केले... सगळ करून झाल.. सहाव्या दिवशी.. तो आपल्या बेडवरून उठला.. आणि घरात फिरायला लागला.. माझी मावशी जागीच होती..
तिला वाटल होत साहिल उठला आहे....जशी साहिलची आई बाहेर आली तिला दिसून आल.. कि पण आज तो स्वतःच किंकाळत सुटला होता.... वेगळच बरळत होता तो उर्दूमध्ये तर कधी वेगळ्याच भाषेत ओरडत होता.. दात खात होता स्वतःच्या अंगाचा चावा घेत होता..साहिलच्या आईने त्याला पकडल आरडा ओरडा केला...त्याचे वडील आणि आजूबाजूचे पण काही लोक आले त्यांनी त्याला पकडून बेडवर थेट बांधलच होत. त्यांच्या शेजारी लोकांपैकी एक जन मुस्लीम बांधव होता.. 
त्यान समजून गेला कि हा काय प्रकार आहे.. त्याने आमच्या मावशीस सांगितले.. कि जवळच एक दर्गा आहे तिथ अल्लाहचे काही अनुयायी राहतात त्यांना " मौलाना " म्हणतो आम्ही. तेव्हा आमच्या मावशीने सर्व उपाय करून पहिले होते तर हा देखील एक करून पहावं... साहिलला घरात बांधून ठेवण्यात आल होत...
आणि त्या माणसाच्या सांगण्यावरून मावशी दर्ग्यामध्ये गेल्या..तिथ त्या माणसाने त्याच्या ओळखीच्या एका मौलाना ला भेटवल...ते मौलाना दर्ग्यामध्ये एका कोपऱ्यात हातात माळ घेऊन जाप करत बसले होते...आमच्या मावशीला पाहताच त्यांनी सांगितल कि मला माहितेय तुम्ही इथ का आलाय ते आमच्या मावशीसोबत आलेल्या त्या माणसाने सांगितल कि ते मौलाना इथले प्रसिद्ध मौलाना आहेत "ये हमारे..! कुरेशी मौलाना है ! " 
त्याचं नाव कुरेशी होत.. त्यांनी आमच्या मावशीला पाहताच त्यांना सांगितल कि आपके घर मे एक बुरा साया है! ज्यो कि एक जिन्न है !" आमची मावशी अवाक राहिली होती...मित्रहो काही सिध्द मौलाना असतात ज्यांनी आपल्या कडे अशी सिधी मिळवली असते कि समोरच्या व्यक्तीच अंतरमन ते जाणू शकतात 
.पण आमच्या मावशीला ते समजल नाही कि जिन्न काय प्रकार आहे हा असला...ती माझ्या मुलाला वाचवा म्हणून त्यांच्या समोर रडली होती.. ते मौलाना त्यांच्या घरी यायला तयार झाले..आणि ते दुसऱ्या दिवशी आपल्या सोबत दर्ग्यातून काहीतरी साधन घेऊन आले.. त्यांनी दर्ग्यामधून मंत्रबद्ध पाणी आणलेले होते... आणि मोरपिसांचा गुच्छा..
घराच्या दारात पाय ठेवताच त्यांनी आपले डोळे मिटले.. आणि त्यांच्या देवाच्या नामाचा सतत जाप करू लागले... साहिलच्या वडिलांना म्हणजे माझ्या काकाना ते पसंद नाही पडल म्हणून ते घरातून मावशीचा राग राग करत निघून गेले..मावशीने त्या मौलाना साहेबाना साहिलची खोली दाखवली...
आणि त्यांना त्याच्या खोलीत नेल... साहिलचा अवतार न बघण्यासारखा झाला होता...त्याच्या अंगावरील कपडे फाटलेले होते.. जागो जग चाबकाचे व्रण उमटले होते... साहिलची आई ते पाहून ढसढस रडतच होती.. मग ते मौलाना पुढ आले... व त्यांनी आपल्या जवळ दर्ग्यातून आणलेले पाणी...ते त्यांनी एकवेळच त्यांच्या देवाचे नाव घेतल आणि ते पाणी त्यांनी साहिलच्या अंगावर टाकल.. माझ्या मावशीने सांगिलत साहिलच्या अंगातून धूर निघत होता... आणि तो ओरडायचा. 
"आका.... बक्ष ...." त्या मौलानाने दुसऱ्यांदा तसाच पाणी शिंपडल त्याच्या अंगावर... तेव्हा तो इतका ओरडला कि खिडक्याची तावदान हललेली जाणवली "एय आका...! " साहीलच्या अंगातून विविध आवाज निघू लागले होते.. त्याच्या शरीरात घुसलेले ते भयंकर माफीची मागणी करत होते...तेव्हा ते मौलाना म्हणाले "कौन है तू ? कीस बात के लिये तुने इस बच्चे को जकड रखा है बता...! वरना अल्लाह कसम तुझे यही जला दुन्गा..! "
तो जिन्न साहिलच्या आतमधून ओरडून ओरडून फक्त आका आका अस म्हणत होता... त्यान तसच आपल नाव ओरडून सांगितल " सुलेमान.." त्या मौलानानि आपल्या जवळच्या मोर पंखाने साहिलच्या अंगावर झप झप मारायला सुरुवात केली तो पवित्र मोरपंख होता...
तो साहिलला लागत नव्हता मात्र त्याचा आतमध्ये असणाऱ्या त्या जिन्नला सुलेमानला आतोनात लागत होता.... त्याने अखेरीस साहिलच्या शरीरातून बाहेरचा माग धरला... आणि एकवेळ एक छोटासा प्रकाश झाला.. आणि तो त्या खोलीच्या खिडकीतून आवाज करीत बाहेर पडला त्या सकट ती खिडकी देखील फुटली...
एकदोन दिवसानंतर साहिलचे अंगावरील घाव भरत आले... त्याच्या मित्राकडून समजल कि मागच्या शनिवारी त्यांनी बाहेर जायचं ठरवल होत ... आणि तिथली एक मश्जीद प्रसिद्ध होती...तिथ अस म्हणन होत कि रात्रीच्या वेळी भूत दिसतात आणि तिथले दिवे आपोआप उजळतात... हे अवाक पाहण्यासाठी साहिल व त्याचे काही फ्रेंड्स गेले होते... त्याचे फ्रेंड्स बाकी सर्व बाहेरून बघत होते.. पण साहिल त्या मश्जीदच्या उंबरठ्यास शिवून आला... मित्रहो अस मानल जात कि प्रत्येक मश्जीदच्या दारात एक गुलाम जिन्न असतो जो अल्लाह चा सेवक असतो.
आणि मित्रानो आमचे आजी आजोबा जस सांगतात तस म्हणल जात कि नळदुर्ग येथील एक मश्जीद जिन्नने एका रात्रीमध्ये बांधली आहे.. हे कितपत खर आहे माहित नाही माझा हा हेतू नाहीये कि त्या जागे बाबत अंधश्रद्धा पसरवावी..पण हे मी अस ऐकून आहे.. तर साहिल त्या ठिकाणी जाताच त्याला शक्यतो जिन्नची बाधा झाली..
जिन्न हे गुलाम असतात त्या एकप्रकारच्या आत्मा असतात साहिलला चाबूक पडायचे हे तुम्ही वरती वाचल आहे.. पण ते चाबूक हि देवाकडून असलेली त्या गुलाम जिन्न ला शिक्षा होती.. अस हि म्हणतात कि जिन्न स्वतःच्या मुक्ती साठी मानव शरीराचा सहारा घेऊ शकतात.. आणि चाबूक पडणे हि त्यांची एकप्रकारे गुलामगिरीची निशाणी असते.. जी त्यांच्या आका कडून (अल्लाहद्वारे )त्यांना भेटते...मित्रहो मी हा अनुभव खूप घाईघाईत सांगितला आहे. आणि जेवढ झाल आहे ते साफ साफ शब्दात सांगण्याचा प्रयत्न मी केला आहे... धन्यवाद !!

No comments:

Post a Comment